فضلیت روزه
روزه گرفتن یکی از عبادات بزرگ اسلام و یکی از ارکان مهم پنجگانه دین است.
پیامبر ج می‌فرماید: «بُنِيَ الإِسْلامُ على خَمْسٍ: شَهادَةِ أن لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ، وأنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ، وَإقامِ الصَّلاةِ، وَإيتاءِ الزَّكاةِ، وَالحَجِّ، وَصَوْمِ رَمَضَانَ» [۵].
«اسلام بر پنج پایه استوار است: شهادت (أن لا اله الا الله و أن محمد رسول الله)، و به پا داشتن نماز و دادن زکات و حج کردن و روزه رمضان».
بنابراین بر هر مسلمان بالغ و عاقلی واجب است.
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيۡكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ١٨٣﴾[البقرة: ۱۸۳] «ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما فرض شده است همان گونه که بر کسانی‌که پیش از شما بودند؛ فرض شده بود، تا پرهیزگار شوید».
روزه گرفتن یکی از عبادات مهم و دارای فضل و ثواب است که تقریباً در تمامی امت‌های ما قبل اسلام واجب بوده و دارای فضل و اجر فراوان است. پیامبر ج درحدیثی می‌فرماید: «قال اللَّه عَزَّ وجل: كُلُّ عملِ ابْنِ آدم لهُ إِلاَّ الصِّيام، فَإِنَّهُ لي وأَنَا أَجْزِي بِه. والصِّيام جُنَّةٌ فَإِذا كَانَ يوْمُ صوْمِ أَحدِكُمْ فلا يرْفُثْ ولا يَصْخَب، فَإِنْ سابَّهُ أَحدٌ أَوْ قاتَلَه، فَلْيقُل: إِنِّي صَائم. والَّذِي نَفْس محَمَّدٍ بِيدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائمِ أَطْيبُ عِنْد اللَّهِ مِنْ رِيحِ المِسْك. للصَّائمِ فَرْحَتَانِ يفْرحُهُما: إِذا أَفْطرَ فَرِحَ بفِطْرِه، وإذَا لَقي ربَّهُ فرِح بِصوْمِهِ» [۶].
«خداوندﻷ می‌فرمايد: هر عمل فرزند آدم برای اوست، غير از روزه که برای من است و من پاداش آن را می‌دهم و روزه سپری است (در مقابل دوزخ يا گناهان) و چون يکی از شما روزه باشد، نبايد ناسزا بگويد، و فرياد بکشد و با کسی درگير شود و اگر کسی به او دشنام داد يا با او جنگ کرد، بايد بگويد: من روزه دارم، و سوگند به ذاتی که جان محمد در دست اوست، بوی دهان روزه دار در نزد خداوند از بوی مشک خوش‌بوتر است. و برای روزه دار دو شادی است که بدان شاد می‌شود، يکی وقتی افطار می‌کند و ديگری وقتی پروردگارش را ملاقات می‌کند به روزه‌اش شاد می‌گردد».
ومی‌فرماید: «يَتْرُكُ طَعامَه، وَشَرابَه، وشَهْوتَه، مِنْ أَجْلي، الصِّيامُ لي وأَنا أَجْزِي بِه، والحسنَةُ بِعَشْرِ أَمْثَالِهَا» [۷].
«روزه دار طعام و آشاميدنی و شهوت خود را به خاطر من ترک می‌کند. روزه برای من است و من پاداش آن را می‌دهم و هر کار نیکی ده برابر پاداش دارد».
و می‌فرماید: «إِنَّ فِي الجَنَّة باباً يُقَالُ لَه: الرَّيَّان، يدْخُلُ مِنْهُ الصَّائمونَ يومَ القِيامة، لا يدخلُ مِنْه أَحدٌ غَيرهُم، يقالُ: أَينَ الصَّائمُون؟ فَيقومونَ لا يدخلُ مِنهُ أَحَدٌ غيرهم، فإِذا دَخَلوا أُغلِقَ فَلَم يدخلْ مِنْهُ أَحَدٌ» [۸].
«در بهشت دری است که به آن ريان گفته می‌شود و روزه داران در روز قيامت از آن داخل می‌گردند و هيچکس غير از ايشان از آن داخل نمی‌گردد. گفته می‌شود: روزه داران کجايند؟ پس برمی‌خیزند و از آن کسی غير از ايشان داخل نمی‌گردد و چون داخل شوند درش بسته می‌شود و هيچکس دیگر از آن وارد نمی‌شود.»
و می‌فرماید: «مَا مِنْ عبْدٍ يصُومُ يَوماً في سبِيلِ اللَّه إِلاَّ باعَدَ اللَّه بِذلك اليَومِ وجهَهُ عَن النَّارِ سبعينَ خرِيفاً» [۹].
«هيچ بنده‌ای نيست که روزی در راه خدا روزه گيرد، مگر اينکه خداوند به خاطر آن روزه، چهره‌اش را هفتاد سال از آتش جهنم دور می‌دارد».
[۵] صحیح بخاری و صحیح مسلم. [۶] صحیح بخاری و صحیح مسلم. [۷] صحيح بخاری. [۸] صحیح بخاری و صحیح مسلم. [۹] صحیح بخاری و صحیح مسلم.