طهارات و پاکیزگی
طهارت و پاکیزگی، پاکی بـدن و لباس و جـایگاه خـواندنِ نماز را در بر مى‌گیرد. طهارت بدن به دو چیز حاصل مى‌شود:
۱ـ غسل: از جنانب و حیض(عادت ماهانه) و نفاس (خـونی که بعد از وضع حمل مى‌آید) که با ریختن آب بر تمامی جسم و موی سر با نیت طهارت، حاصل مى‌گردد؛
۲ـ وضو: خداوند مى‌فرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ إِلَى ٱلۡمَرَافِقِ وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِ﴾[المائدة: ۶] «ای مؤمنان، چون به (قصد) نماز برخیزید، روی خود و دست‌هایتان را تا آرنج‌ها بشویید وسرتان را مسح کنید و پاهایتان را تا دو کعب[۱] (قوزک) بشویید».
این آیه کریمه شامل اموری است که مراعات‌نمودنِ آن در وقت وضو واجب است:
۱ ـ شستن صورت، که مضمضه و استنشاق نیز جزو صورت شمرده مى‌شوند، یعنی شست‌وشوی دهان و بینی به وسیلة داخل‌کردن آب در آنها؛
۲ ـ شستن دو دست تا آرنج؛
۳ ـ مسح کردن تمامی سر، که گوش‌ها نیز جزو آن است؛
۴ ـ شستن دو پا تا قوزک (شتالنگ ، بجلک).
پاکیزگی لباس و جایگاه ادای نماز، این است که آنها را از نجاست‌ها، مانند ادرار و مدفوع انسان و مانند آن، پاک نمود.
***
[۱] (فاصله میان معطوف به واو، به معطوف به فاء براى ترتیب است که اول رو، دیگر دو دست شسته شوند، دیگر مسح سر شود، دیگر پا شسته شود، و آوردنِ شستنِ پا بعد از مسح سر براى این است که در شستن پا اسراف نباید در ریختن آب اسراف شود، زیرا براى شستنِ صورت و دو دست، آب در کف دست گرفته مى‌شود و اسراف نمى‌شود، اما در شستن پا و ریختن آب بر آن، امکانِ اسراف وجود دارد).