خاتمه نیکو

یاد مرگ:

یاد مرگ، انسان را نسبت به دنیا بی‌رغبت می‌گرداند و به‌سوی آخرت راهنمائی می‌کند و سبب می‌شود که انسان برای عمل نیکو کوشش کند. و از شهوات دوری نماید. حضرت ابوهریره ساز رسول‌خدا جروایت می‌کند که فرمود:

«اکثروا من ذکر هادم اللّذّات» «چیزی را که از بین برنده‌ی لذات دنیا است زیاد یاد کنید یعنی مرگ را به خاطر بیاورید».

«عَنِ ابْنِ عُمَرَ بقَالَ: قَالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنْصَارِ: مَنْ أَكْيَسُ النَّاسِ وَأَكرم النَّاسِ يا رسول الله؟ فَقَالَ ج: أَكْثَرَهُمْ لِلْمَوْتِ ذِكْرًا، أوَ أَشَدُّهُمُ اسْتِعْدَادًا لَهُ، أُولَئِكَ هُمُ الأَكْيَاسُ، ذَهَبُوا بِشَرَفِ الدُّنْيَا وَكَرَامَةِ الآخِرَةِ». «مردی انصاری از رسول‌خدا جسوال کرد: داناترین و بزرگوارترین مردم چه کسانی‌اند؟ رسول‌خدا ج فرمود: کسی که مرگ را زیاد به خاطر بیاورد و بیشترین آمادگی را برای مرگ داشته باشد. این گروه عاقل‌ترین و بزرگوارترین مردم هستند که با شرافت دنیا و کرامت آخرت از دنیا می‌روند».

هنگامی که انسان در مورد مردگان می‌اندیشد که زمانی قدرتمند بودند و اموال فراوانی داشتند اما اکنون در زیر خاک و ماران و کرم‌ها بر آنان مسلط شده‌اند و توانایی دور کردن کرم‌ها را ندارند، در حالی که در زمان حیاتشان، کسی نمی‌توانست به آنان نزدیک شود و هر دستوری که صادر می‌کردند، اطاعت می‌شد، اما امروز استخوانهایشان پراکنده شده و اثری از آنها بر جا نمانده است، در مورد خود فکر می‌کند که آیا من نیز به جایی خواهم رفت که این شخص رفته است، یا نجات خواهم یافت؟ آیا مرگ به سراغ من نیز می‌آید؟ وقتی می‌بیند که راه رهایی برایش وجود ندارد، خود را برای آخرت آماده می‌کند و به‌سوی اعمال می‌رود و عمل نیکو انجام می‌دهد زیرا همین عمل صالح در آخرت سبب نجات و سرافرازی او می‌شود.