دام سوم؛ گناه کبیره
دام سوّم شیطان، گناه کبیره است که از الله فاصله می‌دهد انسانها را، مخلوق را از خالق جدا می‌کند، بین عابد و معبود فاصله می‌اندازد.
هر گناه زنگی است بر مرآت دل
دل شود زین زنگ‌ها خوار و خجل
لذا شیطان می‌کوشد انسان را به گناه کبیره مبتلا کند؛ مثل قتل، سحر، غیبت.
و گناهان را چکار می‌کند؟ ﴿وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ﴾[النمل: ۲۴]. یعنی: اعمال شان را زیبا نشان می‌دهد، لذیذ نشان می‌دهد. لذّت هم ندارد ولی او لذیذ می‌کند، زینت ندارد، زینت می‌دهد. خواهری که حجاب را از سرش بر می‌دارد بخاطر اینست که زیبا شود. زیبایی‌اش را به نمایش بگذارد، ولی نمی‌داند که شیطان دارد ما را در دام گرفتار می‌کند، این برادر عزیز، جوانی که سر صبح بلند می‌شود، تیغ را در دست می‌گیرد، وارد باغ رسول الله جمی‌شود، ریش را می‌تراشد، در واقع دارد چکار می‌کند، می‌گوید من خود را دارم زیبا می‌کنم. زیبا می‌شوم، جلو دوستانم، فکر نمی‌کند که شیطان چقدر از این کارش راضی و خوشحال می‌شود.
جوانان عزیز! بپایید خود را، از که دارید می‌بُرید و به که دارید می‌پیوندید. دشمن نگون بخت ازلی، آبایی، اجدادی را دارید خوش می‌کنید.