* اخلاق والا وآزاد مَنشی استاد

ایشان درطول زندگی، شخصی راستگو، عفیف، راست کردار، عابد، زاهد، شجاع، سخاوتمند وصریح اللهجه بود و همۀ کسانی که به نحوی با ایشان ارتباط نزدیک داشته اند ایشان را انسانی والا، بی پیرایه، بی تکلف و بی اعتناء به خوراک و پوشاک می شناختند.گویا استاد دراین راستا به هم نامش علی علیه السلام وسایر بزرگان دین اقتداء می کرد و زندگی اش ازلحاظ سادگی، شباهت زیادی به زندگی سلفِ صالح و پیشگامان راستین اسلام داشت.

او با وجودی که می‌توانست در پناه نام بلند و پرآوازه و در پرتو قلم وعلم وتحقیقات وافرش، قبل وبعد ازانقلاب، به مناصب ومدارج دنیوی دست یابد و برای خود وخانواده اش زندگی و آیندۀ مرفّهی فراهم آورد، اما مشی زاهدانه وطبع منیعش، مانع گرایش او به قدرت زمان ونیل به متاع وحطام دنیا ودر پیش گرفتن تقیه وهمراهی با خرافات واباطیل گردید، وهرگزحقیقت را در پای مصلحت وجوّ حاکم ذبح نکرد، بلکه نام ونان ومتاع زود گذر دنیا را فدای حق وحقیقت نمود؛ که البته به تبع آن بزرگوار، افراد خانواده و وابستگان نزدیکش نیز به انحاء گوناگون مورد بی مهری وطرد مسئولان حکومتی واقع شده وازداشتن موقعیت اجتماعی شایسته، محروم گردیدند.