حکم روزۀ رمضان
روزۀ رمضان پایه و رکن چهارم اسلام است، و بر همه کسانی که شرایط لازم را داشته باشند فرض و واجب است. روزه در ماه شعبان سال دوم هجری واجب گردید. و وجوب روزه با نص صریح قرآن و سنت رسول الله ج ثابت است.
قرآن کریم می‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كتِبَ عَلَيۡكمُ ٱلصِّيَامُ كمَا كتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكمۡ لَعَلَّكمۡ تَتَّقُونَ ١٨٣﴾ [البقرة: ۱۸۳].
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما فرض شده، همانگونه که بر کسانی که قبل از شما بودند، فرض شده بود، تا پرهیزگار شوید».
و می‌فرماید: ﴿شَهۡرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِيٓ أُنزِلَ فِيهِ ٱلۡقُرۡءَانُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَٰتٖ مِّنَ ٱلۡهُدَىٰ وَٱلۡفُرۡقَانِۚ فَمَن شَهِدَ مِنكمُ ٱلشَّهۡرَ فَلۡيَصُمۡهُۖ وَمَن كانَ مَرِيضًا أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٖ فَعِدَّةٞ مِّنۡ أَيَّامٍ أُخَرَۗ يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكمُ ٱلۡيُسۡرَ وَلَا يُرِيدُ بِكمُ ٱلۡعُسۡرَ وَلِتُكۡمِلُواْ ٱلۡعِدَّةَ وَلِتُكبِّرُواْ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَىٰكمۡ وَلَعَلَّكمۡ تَشۡكرُونَ ١٨٥﴾ [البقرة: ۱۸۵]. «ماه رمضان، ماهی است که قرآن برای راهنمایی و هدایت مردم و نشانه‌های هدایت، و جدا کننده میان حق و باطل در آن نازل شده است. پس کسی که در ماه رمضان حاضر باشد، باید روزه بگیرد، و آن کسی که بیمار یا در سفر است، روزهای دیگری را بجای آن، «روزه بگیرد» خداوند برای شما آسانی می‌خواهد، سختی و زحمت شما را نمی‌خواهد، برای این‌که این روزها را کامل کنید، و خدا را به‌خاطر این‌که شما را هدایت کرده بزرگ بشمرید، باشد که سپاس‌گذاری کنید».
و رسول الله ج می‌فرماید:
«بُنِيَ الإِسْلاَمُ عَلَى خَمْسٍ: شَهَادَةِ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ، وَإِقَامِ الصَّلاَةِ، وَإِيتَاءِ الزَّكاةِ، وَالحَجِّ، وَصَوْمِ رَمَضَانَ» [۸].
اسلام بر پنج پایه و اساس بنا شده است:
۱- گواهی دادن به این‌که نیست معبودی به حق بجز خدای یکتا و این‌که محمد ج فرستاده خداست.
۲- برپا داشتن نماز.
۲- پرداخت زکات.
۳- حج خانۀ خدا.
۴- روزۀ رمضان.
و همچنین امت اسلامی‌بر واجب بودن روزۀ رمضان اجماع و اتفاق دارند، و یکی از ارکان و پایه‌های اساسی اسلام، و از مسلّمات و ضروریات دین به‌شمار می‌آید.
و کسی که آن را انکار کند کافر و از دین اسلام مرتد می‌گردد.
********
[۸] امام بخاری (۸) و مسلم (۱۶) روایت كرده اند.