اعتکاف

اعتکاف در لغت به معنی ماندن و درنگ کردن است و در اصطلاح شرع یعنی: ماندن و نشستن در مسجد همراه با قصد و نیت به خداوند.

اعتکاف بر دو گونه است:

۱- اعتکاف واجب، آن‌که شخص با نظر کردن بر خودش واجب گرداند.

۲- اعتکاف سنت، یعنی شخص مسلمان به‌خاطر تقرب به خداوند و پیروی از رسول اکرم ج در مسجد اعتکاف می‌نشیند، بخصوص در ده روز آخر رمضان که تأکید بیشتری شده است.

قرآن کریم و سنت پیامبر ج و همچنین اجماع بر مشروعیت آن دلالت می‌کند.

قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَلَا تُبَٰشِرُوهُنَّ وَأَنتُمۡ عَٰكِفُونَ فِي ٱلۡمَسَٰجِدِ﴾ [البقرة: ۱۸۷].

«هنگامی‌که در مساجد به اعتکاف نشسته‌اید با همسران‌تان آمیزش نکنید».

حضرت ام المؤمنین عایشهل می‌فرماید: «حضرت رسول الله ج همیشه ده روز آخر ماه رمضان به اعتکاف می‌پرداخت تا این‌که خداوند او را وفات داد، پس همسرانش بعد از وی به اعتکاف نشستند» [۶۵].

اما نووی می‌فرماید: مسلمانان بر استحباب اعتکاف اجماع دارند، بخصوص در ده روز آخر ماه رمضان که تأکید بیشتر دارد [۶۶].

[۶۵] امام بخاری (۲۰۲۶) و امام مسلم (۱۱۷۲) روایت كرده‌اند. [۶۶] شرح صحیح مسلم (۴/۳۲۴).