کسی که خدا ندارد هیچ چیزی ندارد
توحید نقطه‌ی شروع و پایان زندگانی انسان مسلمان و امت اسلامی است و کسی که از توحید روبرتابد در دنیا و آخرت زیان می‌بیند در حقیقت او از الاغ گمراه‌تر است، پس زندگانی سختی را سپری می‌کند و کیفر اعمالش را خواهد چشید و گناهانش مورد بخشش واقع نمی‌شوند و سرانجام با شقاوت و بدبختی روبرو خواهد شد:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُۚ وَمَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱفۡتَرَىٰٓ إِثۡمًا عَظِيمًا ٤٨﴾[النساء: ۴۸].
«بی‌گمان خداوند (هرگز) شرک به خود را نمی‌بخشد، ولی گناهان جز آن را از هركس كه خود بخواهد می‌بخشد. و هر كه برای خدا شریكی قائل گردد، گناه بزرگی را مرتكب شده است».
﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغۡفِرُ أَن يُشۡرَكَ بِهِۦ وَيَغۡفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُۚ وَمَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلَۢا بَعِيدًا ١١٦﴾[النساء: ۱۱۶].
«بی‌گمان خداوند شرک ورزیدن به خود را (از كسی) نمی‌آمرزد و بلكه پایین‌تر از آن را از هركس كه بخواهد (و صلاح بداند) می‌بخشد. هر كه برای خدا انباز بگیرد ، به راستی بسی گمراه گشته است (و خیلی از حق پرت شده است)».
﴿حُنَفَآءَ لِلَّهِ غَيۡرَ مُشۡرِكِينَ بِهِۦۚ وَمَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَتَخۡطَفُهُ ٱلطَّيۡرُ أَوۡ تَهۡوِي بِهِ ٱلرِّيحُ فِي مَكَانٖ سَحِيقٖ ٣١﴾[الحج: ۳۱].
«حقّگرا و مخلص خدا باشید، و هیچ گونه شركی برای خدا قرار ندهید. زیرا كسی كه برای خدا انبازی قرار دهد، انگار (به خاطر سقوط از اوج ایمان به حضیض كفر) از آسمان فرو افتاده است (و به بدترین شكل جان داده است) و پرندگان (تكّه‌های بدن) او را می‌ربایند، یا این كه تند باد او را به مكان بسیار دوری (و دره ژرفی) پرتاب می‌كند (و وی را آن چنان بر زمین می‌كوبد كه بدنش متلاشی و هر قطعه‌ای از آن به نقطه‌ای پرت می‌شود)».
و مادام که گناهانشان مورد عفو واقع نشود آنها از بهشت محروم شده و برای همیشه در آتش دوزخ باقی خواهند ماند:
﴿إِنَّهُۥ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَقَدۡ حَرَّمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ ٱلۡجَنَّةَ وَمَأۡوَىٰهُ ٱلنَّارُ﴾[المائدة: ۷۲].
«بی‌گمان هر كس انبازی برای خدا قرار دهد، خدا بهشت را بر او حرام كرده است (و هرگز به بهشت گام نمی‌نهد) و جایگاه او آتش (دوزخ) است».
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا وَٱسۡتَكۡبَرُواْ عَنۡهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمۡ أَبۡوَٰبُ ٱلسَّمَآءِ وَلَا يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ ٱلۡجَمَلُ فِي سَمِّ ٱلۡخِيَاطِۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُجۡرِمِينَ ٤٠ لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٞ وَمِن فَوۡقِهِمۡ غَوَاشٖۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّٰلِمِينَ ٤١﴾[الأعراف: ۴۰-۴۱].
«بی‌گمان كسانی كه آیات (كتاب‌های آسمانی و نشانه‌های گسترده جهانی) ما را تكذیب می‌كنند و خویشتن را بالاتر از آن می‌دانند كه بدانها گردن نهند، درهای آسمان بر روی آنان باز نمی‌گردد (و خودشان بی‌ارج و اعمالشان بی‌ارزش می‌ماند) و به بهشت وارد نمی‌شوند مگر این كه شتر از سوراخ سوزن خیاطی بگذرد (كه به هیچ وجه امكان ندارد، و لذا ایشان هرگز به بهشت داخل نمی‌گردند). این چنین ما گناهكاران را جزا و سزا می‌دهیم. برای آنان (در دوزخ) بستری از آتش و بالاپوشهایی از آتش است. ما این چنین جزا و سزای ستمكاران (گمراه و كفرپیشه) را می‌دهیم».
در روایتی آمده که پیامبر خدا صفرمود: در روز قیامت ابراهیم غم و اندوه و افسردگی را بر رخسار پدرش آزر مشاهده می‌کند، آنگاه ابراهیم به او می‌گوید: مگر به شما نگفتم از دستور من سرپیچی مکن؟ آزر می‌گوید: اکنون به فرمان شما گوش فرا می‌دهم. ابراهیم می‌گوید: پروردگارا! تو وعده دادی که در روز واپسین مرا شرمنده نکنی، ولی امروز پدرم را از بهشت محروم می‌گردانی؟ پروردگار می‌فرماید: من هرگز کافران را وارد بهشت نمی‌کنم. سپس به ابراهیم می‌گوید: ای ابراهیم! چه چیزی در کنارت ایستاده است؟ آنگاه ابراهیم کفتاری آلوده و نجس را مشاهده می‌کند (یعنی خداوند پدر ابراهیم را به کفتاری تبدیل می‌نماید تا مردم او را نشناسند و ابراهیم آزرده خاطر نشود) سپس دست و پایش را گرفته و به آتش جهنم می‌اندازند [۳].
خداوند متعال در این زمینه می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ ثُمَّ مَاتُواْ وَهُمۡ كُفَّارٞ فَلَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡ ٣٤﴾[محمد: ۳۴].
«كسانی كه كافر گردند و مردمان را از راه خدا بازدارند و سپس بمیرند در حالی كه كافر باشند، هرگز خداوند ایشان را نخواهد بخشید».
اما یکتاپرستانی که بر توحید باقی ماندند به پاس تلاش و کوششی که در این راه انجام دادند پاداش می‌گیرند و گناهانشان نیز بخشیده خواهد شد:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ كَانَتۡ لَهُمۡ جَنَّٰتُ ٱلۡفِرۡدَوۡسِ نُزُلًا ١٠٧ خَٰلِدِينَ فِيهَا لَا يَبۡغُونَ عَنۡهَا حِوَلٗا ١٠٨﴾[الكهف: ۱۰۷-۱۰۸].
«بی‌گمان كسانی كه ایمان آورده‌اند و كارهای شایسته كرده‌اند، باغهای بهشت جایگاه پذیرایی از ایشان است. جاودانه در آنجا می‌مانند و تقاضای نقل مكان از آنجا را نمی‌نمایند ( و حاضر نیستند آن را با چیزی عوض كنند)».
[۳] صحیح بخاری حدیث شماره (۵۵۳۸) از کتاب مشکاة المصابیح ۳ (۵۸)