تعلیمات و هدایات بریلوی

بریلویان همچو عقاید خاص خود بعضی تعلیمات و هدایات ویژه نیز دارند. ملاهای بریلوی برای بدست آوردن معاش و رزق شان بعضی امور جدید و بدعت را در دین وضع کرده‌اند تا بدینوسیله از اتباع ساده لوح خود پول و مال و منالی بدست بیاورند. ملاهای بریلوی بر تعمیر قبرها و مزارها تأکید زیاد کرده اند تا خود در آنجا سجاده‌نشین و ملنگ باشند و عرس و جشن‌ها برپا کنند و اتباع آنان پول، نذر و نیاز خود را آورده و به آنجا بریزند. به همین اساس، کتاب‌های آنان مملوء از تشویق و ترغیب تعمیر قبر ها و مزارات می‌باشد.

در کتاب ﴿جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَزَهَقَ ٱلۡبَٰطِلُ﴾[الإسراء: ۸۱]. نوشته احمد یار صفحه ۲۸۲ میاید که: «تعمیر کردن بالای قبرهای علماء و اولیاء کار جایز است، هدف و منظور از این کار پیدا کردن عظمت اولیاء در چشمان مردم است تا مبادا مردم اصحاب این قبرها را حقیر بشمارند». این در حالیست که حدیث نبوی جصراحتا از چونه کردن، گچ زدن و یا پخته کردن قبرها و قبه و مناره زدن بر آن‌ها منع می‌کند. چنانچه رسول الله جعلیسرا امر فرمودند تا قبرهای بلند را با زمین برابر کند [۴۱].

علاوه بر این، فقه حنفی که بریلویان خود را به آن منسوب می‌دانند از پخته کردن قبرها ممانعت می‌کند [۴۲].

اما احمد رضا بریلوی در کتاب خود احکام شریعت صفحه ۷۱ بر خلاف اینهمه احادیث و نصوص مذهب حنفی می‌نویسد که تعمیر قبرها و غیره به این سبب ضروری است که مزارات طیبه از قبرهای عام ممتاز باشد و در نظر مردم هیبت و عظمت داشته باشد. چنانچه در فتاوای خود تحت عنوان «بریق الـمنار بشموع الـمزار» می‌نویسد که روشن کردن شمع برای تعظیم قبرها جایز است تا مردم بدانند که این قبر بزرگی است و از آن تبرک حاصل کنند.

امام ابن العابدین از علمای بزرگ مذهب حنفی، در کتاب خود «رد الـمحتار» جلد ۲ صفحه ۱۳۹ میفرماید: نذر کردن تیل ـ نفت ـ و یا چراغ بر قبرها باطل می‌باشد. و همچنان علامه حصفکی در کتاب خود در «المختار» می‌نویسد که نذرهایی که توسط مردم بر قبرها گذاشته می‌شود خواه بصورت نقدی باشد و یا بصورت تیل و غیره به اجماع باطل و حرام است. در فتاوای عالمگیری میاید که روشنی کردن بر قبرها از رسم‌های جاهلیت می‌باشد.

نعیم الدین مراد آبادی، یکی از بزرگان بریلویت می‌نویسد؛ برپا کردن عرس و در آن موقع روشنی کردن، فرش کردن و لنگر انداختن ثابت به شرع و سنت نبوی است [۴۳]. و خود بریلوی در فتاوای خود جلد ۲ صفحه ۳۳۳ می‌نویسد؛ نماز خواندن در مزارات اولیاء و مدد خواستن از ارواح آنان باعث برکات می‌گردد.

یکی از افراطیان بریلویت می‌نویسد که اگر برای برکت بر اطراف قبر طواف صورت گیرد گناه نیست. و دیگری می‌نویسد؛ نماز تنها پشت سر آن کسی جایز است که عرس و جشن بر قبرها برپا می‌کند و کسی که از این امر را انکار می‌کند پشت سر وی نماز جایز نیست [۴۴].

درباره‌ی جشن میلاد النبی ج، بریلویان معتقد اند که «میلاد شریف از قرآن، حدیث، ملائکه و پیامبران ثابت است»، «میلاد سنت ملائکه است، از آن شیطان فرار می‌کند»، «میلاد سنت و واجب است» [۴۵].

بریلویان به این اعتقاد دارند که نه تنها مدینه منوره و مزارات اولیاء بلکه بوسیدن تصاویر آنان نیز ضروری می‌باشد. بریلوی می‌نویسد: «علماء دین حکم می‌کنند که تصویر نعل مطهر و روضه رسول اکرم جکشیده شده و آن بوسه شود و به چشم مالیده شوده و یا اینکه بر سر گذاشته شود [۴۶]. و در «بدر الأنوار فی آداب الآثار» ص ۳۹ می‌نویسد؛ علماء دین برای دفع امراض و حصول حاجات به این تصویرها توسل می‌نمودند.

یکی دیگر از تعلیمات بریلویت، این است که بمجرد گفتن و یا شنیدن «محمد رسول الله» گوینده و یا شنونده باید انگشتان خود را بوسیده و آن را به چشمان خود بمالد، و احمد رضا خان در فتاوی خود تحت عنوان «منیر العین» ادعا می‌کند؛ انکار این عمل منافی با اجماع امت است. این در حالیست که امام سخاوی، ملا علی قاری و غیره از امامان فقه حنفی روایات متعلق به بوسیدن و مالیدن دست به چشمان را موضوع ـ دروغ ـ قرار می‌دهند [۴۷].

اذان دادن بالای قبرها در مذهب بریلوی مستحب بوده و مرده از آن مستفید می‌شود. اضافه بر این آنان معتقدند که شیطان از اذان بالای قبر فرار می‌کند و بر قبر برکات نازل می‌گردد [۴۸]. حالانکه امام ابن الهمام حنفی می‌فرماید؛ اذان دادن و ارتکاب بدعات دیگر بالای قبرها درست نیست، از سنت همینقدر ثابت است که وقتی رسول الله جبه جنت البقیع داخل می‌شدند می‌فرمودند: «السلام علیکم دار قوم مؤمنین....» علاوه بر این، دیگر چیزی ثابت نیست، از این نوع بدعت‌ها اجتناب باید کرد. چنانچه امام شامی/، یکی دیگر از علمای مذهب حنفی، میفرماید: در این زمان اذان دادن بالای قبرها رواج است، این امر ثابت نبوده بلکه بدعت می‌باشد [۴۹].

[۴۱] این احادیث را میتوان در مسلم، ترمذی ونسائی ملاحظه نمود. [۴۲] برای تفصیل این موضوع میتوان به کتاب الآثار نوشته محمد بن الحسن الشیبانی، المبسوط نوشته امام سرخسی، فتاوای قاضی خان وبدائع الصناع نوشته امام کاسانی مراجعه نمود. [۴۳] رساله المعجزة العظمی المحمدیة ص ۱۶۰. [۴۴] بهار شریعت نوشته امجد علی رضوی ۴/۱۳۳ والحق المبین نوشته احمد سعید کاظمی ص ۷۴. [۴۵] جاء الحق وزهق الباطل ۱/۲۳۱ -۲۳۳ ورسول الکلام ص ۵۸. [۴۶] ابر المقال فی قبلة الأجلال ص ۱۴۳. [۴۷] برای تفصیل موضوعات ملا علی قاری والفوائد المجموعه نوشته امام شوکانی را میتوان ملاحظه نمود. [۴۸] فتاوای رضویه ۴/۵۴ وجاء الحق ۱/۳۱۵. [۴۹] أبر المقال فی قبلة الأجلال ص ۱۴۳ وبدر الأنوار فی أدب الآثار ص ۳۸.