نوع چهارم: خبرچینی
خبرچینی نیز یک نوع جادو است، زیرا انسان خبرچین نزد کسی میرود، به او میگوید: فلانی در باره تو چنین گفت، تو را دشنام داد، فلانی همیشه غیبت تو را میکند، تو را بخیل و جاهل معرفی میکند و... ... .
سپس نزد دیگری رفته و همینطور خبرچینی میکند، تا این که بین دو دوست یا دو مسلمان دشمنی ایجاد میکند.
خبرچین بین مسلمانان تفرقه ایجاد میکند، و آتش جنگ را برمیافروزد و یا اسباب جدایی را بین خویشاوندان پدر و فرزندان، مادر و فرزندان، برادر و برادر، عالم و طالب، طالب و دانشجو و گاهی بین عامه مسلمین فراهم میسازد و به سبب خبرچینی ممکن است یک اجتماع را تباه و نابود سازد، پس خبرچینی یک نوع جادو است، چنانکه خداوند از جادوگران امتهای گذشته نقل میفرماید: ﴿فَيَتَعَلَّمُونَ مِنۡهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِۦ بَيۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَزَوۡجِهِ﴾[البقرة: ۱۰۲].
«از ان دو فرشته (هاروت و ماروت) جادوهایی را تعلیم میگرفتند که بین مرد و همسرش تفرقه ایجاد کنند».
خبر چین نیز مانند جادوگر میتواند تفرقه ایجاد کند، در کلام بعضی از گذشتگان نیز آمده است، میفرماید: «إن النمام يفسد في ساعة ما يفسد الساحر في سنة» (ذکر کرده است ابن مفلح در الفروع ج ۶ / ۱۸۰).
خبرچین در یک ساعت میتواند به اندازه یکسال جادوگر فساد ایجاد کند، زیرا فساد جادوگر معمولا به دو یا سه یا یک جماعت کوچک محدود و منتهی میشود، اما فساد خبرچین یک اجتماع را فاسد میکند، معمولا انسان خبرچین فردی پرکار و کوشا است که از این مجلس به آن مجلس و از این خانه به آن خانه میرود، و اختلاف و دشمنی را بین مردم منتشر میسازد.
پیامبر صفرمودند: «أَلاَ أُخْبِرُكُمْ مَا الْعَضْهُ هِىَ النَّمِيمَةُ الْقَالَةُ بَيْنَ النَّاسِ» (مسلم / عبدالله ابن مسعود).
«آیا شما را خبر دهم عضه (جادو) چیست؟ عضه خبرچینی که بین مردم گفتگو میشود».
پس خبرچینی یک نوع جادو است، اگرچه خبرچین در حکم کفر مانند ساحر نیست، لیکن در عمل مانند ساحر است. و خبرچینی از گناهان کبیره است که به حد کفر نمیرسد، لیکن مانند جادو و شاید هم سختتر تأثیر میگذارد، و اگر به خبر چین جادوگر گفته شده، به خاطر همین است که خبرچینی ماند جادو اثرگذار است، خبرچین فاسق است، زیرا مرتکب گناه کبیره شده است، و واجب است که از این عمل خود توبه کند. این خلاصهای از انواع سحر بود که پیامبر اکرم صآنها را برای امتش بیان فرمودند تا آنها را بشناسند و از آنها پرهیز کنند.