شمايل حضرت رسول الله ج

الله سبحانه و تعالی به حقیقت رسول ما ج را از تمام جهات به حد کمال رسانده بود، زیبایی ظاهر و باطن را به او عطا کرده بود، لذا هم از جهت ظاهر زیباترین کس، و هم اخلاقش از همه بهتر و زیباتر بود. از صفات خلقی رسول الله ج (ظاهری اخلاقی) می‌توان استفاده‌های شایان کرد از جمله آن:

۱- زیاد کردن ایمان، هر اندازه ایمان مسلمان به نسبت اوصاف و احوال و کیفیت و چگونگی آن‌ها بیشتر باشد به همان اندازه به او کمک می‌کند تا ایمان او کامل‌تر و محبت او نسبت به رسول الله ج بیشتر باشد.

۲- انسس می‌گوید: نبی اکرم ج فرمودند: «مَنْ رَآنِى فِى الْمَنَامِ فَقَدْ رَآنِى، فَإِنَّ الشَّيْطَانَ لاَ يَتَخَيَّلُ بِى، وَرُؤْيَا الْمُؤْمِنِ جُزْءٌ مِنْ سِتَّةٍ وَأَرْبَعِينَ جُزْءًا مِنَ النُّبُوَّةِ» [۳۶].

«هرکس که من را در خواب ببیند بمانند آن است که من را در بیداری دیده باشد، زیرا شیطان نمی‌تواند خود را بصورت من درآورد و خواب دیدن مؤمن جزئی از چهل و شش جزء پیامبری است».

و هرکس که بعد از رسول الله ج آمده و توفیق دیدن ایشان را در زندگی نداشته است فقط بوسیله آشنایی با صفات آن حضرت می‌تواند ایشان را بشناسد، و برای اینکار آثار صحیح صحابهش بیان کننده صفات رسول اللهج می‌باشد از جمله آن:

۱- براء بن عازبس می‌گوید: رسول الله ج چهارشانه بودند، شانه‌های وسیع و گشاد داشته موهای سرشان تا نرمه گوششان می‌رسید، ایشان را در لباس مایل به قرمز دیدم که ابدا کسی را شیرین جمال‌تر از ایشان ندیده بودم. یوسف پسر ابواسحاق از پدرش روایت می‌کند که موی سرشان تا شانه‌هایشان می‌رسید [۳۷].

جابر بن سمرهس می‌گوید: رسول الله ج دارای دهان و دندان قشنگ که به هم نزدیک بودند و چشمانی بزرگ و کشیده بودند، همچنین دارای پاشنه‌های لاغر بودند.

علی بن ابوطالبس می‌گوید: رسول الله ج دارای قدی متوسط (نه بلند و نه کوتاه) بوده، دست‌ها و پاهای درشت داشتند، سری درشت دارای مفصل‌های قوی، موهای وسط سینه تا شکم ایشان بلند بود، خیلی متین و سنگین راه می‌رفتند، مثل اینکه از سرازیری می‌خواهند پایین بیایند هیچگاه کسی را مثل ایشان ندیده‌ام. ترمذی این حدیث را اخراج کرده، و گفته که حدیث صحیح است [۳۸].

علیس می‌گوید: رسول الله ج دارای سری درشت و چشمانی درشت بودند، مژه‌های چشمان مبارکشان بلند بود، حسن که یکی از رجال اسناد است، می‌گوید: چشمانشان مایل به سرخی بود. ریششان زیاد سفید و نورانی بود دو کف و دوپایشان درشت بودند، هرگاه راه می‌رفتند مثل این بود که در سربالایی راه می‌روند. حسن می‌گوید: سنگین و آرام و متین راه می‌رفتند، و زمانی که به کسی توجه می‌کردند یا نگاه می‌کردند بطور کامل به او نگاه می‌کردند. امام احمد این حدیث را اخراج کرده است [۳۹].

زمخشری در کتاب الفائق می‌گوید: قوی بودن دست و شانه مدح و تعریفی است برای مردان، زیرا در این حالت نیرو و قدرت دست آن‌ها بیشتر است [۴۰].

و بطور کلی منظور از ذکر روایت این است که رسول الله ج اعضایشان درشت (قوی) بود.

[۳۶] صحیح بخاری: ۸/۷۱،۷۲، وصحیح مسلم: ۴/۱۷۷۵، رقم حدیث: ۲۲۶۶. [۳۷] صحیح بخاری: ۴/۱۶۵. [۳۸] سنن الترمذی: ۵/۵۹۸، رقم حدیث: ۳۶۳۷. [۳۹] مسندالامام احمد: ۱/۸۹،۱۰۱. [۴۰] الفائق فی غریب الحدیث للزمخشری: ۳/۳۷۷.