٢- گفتاری از صحابه رضی الله عنهم
أ- امام مسلم در صحیح خویش از عبدالله بن مسعود س روایت نموده است که گفت: «اگر کسی شادمان میگردد از این که در فردای قیامت مسلمان به حضور پروردگار عالم برسد، پس همواره باید در جایی که بدان ندا داده میشود، مواظب نمازهای خود باشد، خداوند کریم سنن هدایت را برای پیامبر شما قانونگذاری نمود، برگزاری نمازها نیز جزء سنن هدایت هستند، اگر همچون این شخص مختلف شما نیز در خانههایتان نماز بگذارید، سنت پیامبرتان را رها کردهاید و اگر سنت پیامبرتان را ترک کنید، به یقین گمراهی را به آغوش پذیرفتهاید...
در میان ما جز کسی که نفاقش آشکار بود، از نماز جماعت تخلف نمیورزید، حتی مردی چنان برای اقامهی نماز جماعت میآمد که به وسیلهی دو نفر آورده میشد تا بتواند در صف بایستد».
ب- بخاری در صحیح خویش از ام الدرداء ل روایت نموده است که گفت: ابوالدردا به نزد من میآمد، در حالی که نگران بود، علت نگرانی او را پرسیدم، گفت: قسم به خدا باد، چیزی از امت محمد ج نمیشناسم، مگر این که نمازهایشان را به جماعت میخوانند.
ج- از حضرت ابن عباس ب پیرامون شخصی که شبها را زنده میدارد و روزها را روزه میگیرد، اما در نماز جمعه و جماعت شرکت نمیکند پرسیده شد، فرمود: او در آتش است!!.
د- ابن عمر ب میگوید: وقتی شخصی را در جماعت نماز عشاء و صبح نمیدیدیم نسبت به او بدگمان میشدیم برادر مسلمان من، آیا پس از ذکر همهی این دلایل باز خود را مجاز میدانی که در صورت شنیدن ندای اذان در خانه نماز بگذاری؟!.