٩- نماز جماعت از اسباب خشوع است
برادر مسلمانم! خشوع، روح و ثمره‌ی نماز است، چون نماز ارتباط بین بنده با پروردگارش است و این ارتباط به پایه‌ی تکمیل نمی‌رسد، تا زمانی که نمازگزار قلب و جوارح خویش را قرین خشوع نسازد همانا خداوند پاک خاشعین را به رستگاری وعده داده است، آنجا که می‌فرماید:
﴿قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ١ ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ ٢﴾ [المؤمنون: ١-٢].
«به راستى كه مؤمنان رستگار شدند * آنان كه در نمازشان خاشع‌اند».
برادر! نماز شخص همراه با جماعت از مهمترین عواملی است که او را برای رسیدن به خشوع یاری می‌دهد، بدان سبب که مسلمان چون وارد مسجد می‌شود از مشاغل دنیوی کناره می‌گیرد، نیز در این مسجد مگر آنان را که سوی خداوندشان روی کرده‌اند و در قبال درگاه بلندش در حال قیام، رکوع و سجده می‌باشند و او را یاد می‌کنند و کتاب گرانقدرش را می‌خوانند.
همه‌ی این‌ها با او چنان می‌کنند تا احساس کند که میدان، میدان پیشی‌گرفتن به سوی خدا و بهشت‌های جاودانه‌ی اوست و پیشی‌گیرندگان همان کسانی هستند که با راستی و کوشش به سوی خداوند روی کرده‌اند.
و این وضعیت او را وا می‌دارد که با قلب و جوارح خویش به سوی خدا روی نهد و در اطاعت پروردگار خویش به جهت آن که نامش را در زمره‌ی فروتنان و خاشعان رستگار بنویسد، تلاش می‌کند.