چرا باید از تشویق استفاده کنیم نه از تهدید؟
• خداوند متعال فرموده است: ﴿ٱدۡعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِٱلۡحِكۡمَةِ وَٱلۡمَوۡعِظَةِ ٱلۡحَسَنَةِۖ وَجَٰدِلۡهُم بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ١٢٥ ﴾ [النحل: ۱۲۵].
«ای پیامبر! با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به شیوه‌ای که نیکوتر است مجادله کن. در حقیقت، پروردگار تو به حال کسی که از راه او منحرف شده داناتر و او به حال راه‌یافتگان نیز داناتر است».
• رسول خدا ج فرموده‌اند: «إِنَّ الرِّفْقَ لَا يَكُونُ فِي شَيْءٍ إِلَّا زَانَهُ، وَلَا خَلا مِنْهُ شَيْءٍ إِلَّا شَانَهُ»، «وجود نرمی و مهربانی در هر چیزی، موجب زینت آن و تهی‌بودن هر چیزی از آن، موجب زشتی آن می‌شود».
هدف اساسی ما این است که فرزندانمان نماز را دوست بدارند؛ تهدیدکردن آنان نتیجه‌ای جز بغض و کینه دربرندارد. بنابراین، زمانی که فرزندانمان دوستدار نماز شدند، این دوستی در دل و جان آنان ریشه دوانده است و با خون‌شان آمیخته می‌شود؛ به گونه‌ای که در طول زندگی‌شان نمی‌توانند خود را از آن بی‌نیاز بدانند و عکس آن نیز نتیجه‌ی معکوس دارد.
• تشویق دیگران، دلسوزی و مهربانی دربردارد. رسول گرامی ج در این باره فرموده است: «الرَّاحِمُونَ يَرْحَمُهُمُ الرَّحْمَنُ»، «کسانی که دل‌شان به حال مردم بسوزد و بر آنان رحم کنند، خدا نیز بر آنان رحم خواهد کرد».
و نیز فرموده است: «ارْحَمُوا مَنْ فِي الأَرْضِ يَرْحَمْكُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ»، «به کسانی که در زمینند رحم بکنید، تا کسی که در آسمان است به شما رحم کند».
و براین اساس باید در مسیر انجام وظیفه، مهربانی و دلسوزی را سر لوحه‌ی کار خود قرار دهیم.
• تهدید کردن، در دل‌های کوچک کودکان ترس ایجاد می‌کند و اگر از ما بترسند، جز در حضور ما نماز نمی‌گزارند و این با تقوا و خوف از خدا که باید در نهان و آشکار باشد، منافات دارد و نتیجه‌ی ترس کودک از ما پیدایش عقده‌های روانی در اوست و روشن است که این‌ها خود مانع بزرگ پیشرفت کودکان هستند.
• تهدید، کودک را در انجام دادن خواسته‌های ما از آنان توانا نمی‌سازد، بلکه آنان را وا می‌دارد تا به دنبال راهی برای بازگردان اعتبار خود باشند. به یاد داشته باشید که هر فردی از کسی پیروی می‌کند که دوستش داشته باشد.
• هدف اساسی ما تداوم کودکان بر اقامه‌ی نماز در طول زندگی‌شان است و باید متوجه باشیم که رابطه‌ای که براساس کینه، ترس و نفرت استوار باشد، هیچگاه نمی‌تواند پایدار بماند.