۱- حق محبت و موالات
خواننده‌ی گرامی! همچنانکه استحضار دارید محبت هر مسلمان یک واجب شرعی است، و اما آنچه بویژه درباره محبت اهل بیت پیامبرصبه عرض رساندیم اختصاصاً به این ذریه‌ی طاهره تعلق می‌گیرد که هیچ کس دیگر با آنان شریک نیست، زیرا پیامبرصفرمودند: «لقرابتي».
محبت عمومی که با همه مسلمین واجب است همان برادری ایمانی و دوستی براساس ایمان و عقیده است که جنبه عمومی دارد، زیرا هر مسلمان با مسلمانان دیگر برادر است که اهل بیت را نیز شامل می‌شود، اما پیامبرصبرای خویشاوندان خودشان نوعی محبت خاص در نظر گرفتند، فقط بخاطر قرابت و خویشاوندی شان، با آن حضرتص، چنان‌که خداوند می‌فرماید:
﴿قُل لَّآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰۗ﴾[الشورى: ۲۳]
«بگو بر رساندن آن مزدی از شما درخواست نمی‌کنم، ولی باید در میان خویشاوندان دوستی پیشه کنید(و حقّ خویشاوندی مرا به جای آورید)».
معنی حدیث گذشته معنی همین آیه کریمه است که البته بعضی مفسّرین گفته اند: (تحبونی لقرابتی فیکم) زیرا پیامبرصبا همه قبائل قریش خویشاوندی داشتند منظور اینکه محبت و دوستی و احترام اهل بیت به جهت قرابت آنان با رسول اللهصثابت است و این غیر از محبت و دوستی عمومی با سایر مسلمین است.