۲- حق درود بر آنان:
همچنین است درود فرستادن بر آنان چنانکه خداوند متعال میفرماید:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا٥٦﴾[الأحزاب: ۵۶].
«بیگمان خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود میفرستند. ای مؤمنان (شما نیز) بر او درود بفرستید و چنانکه باید سلام بگویید».
امام مسلم در صحیحش از أبی مسعود أنصاریسروایت میکند که فرمود:
«در مجلس سعد ابن عباده بودیم که پیامبرصپیش من آمد بشرابن سعد از ایشان پرسیدای رسول الله، خداوند متعال به ما دستور داده که برشما درود بفرستیم چگونه درود بفرستیم؟.
پیامبرصخاموش ماندند، تا جائیکه که آرزو کردیم که کاش نمیپرسیدیم، سپس فرمودند، بگوئید:
«اللهم صلِّ عَلَي محمد و عَلَي آل محمد كما صَلَّيْتَ علي ابراهيم و بَارِكْ علي محمد و علي آل محمد كَمَا بَارَكْتَ عَلَي ابراهيم عَلَي العَالَمِينَ إنّك حَميدٌ مَجيدٌ».
سلام را که میدانید.
حدیث ابی حمید ساعدی که متفق علیه است نیز شبیه همین حدیث است، دلائل در این زمینه بسیار است، ابن قیم/میفرماید: این حقی است که اختصاصاً به آنها تعلق میگیرد. در این باره بین ائمه اختلافی نیست.