در هر نفسی دو شکر لازم!
به کسی که خداوند توفیق سکونت در مدینۀ مبارکه این طیبۀ الطیبۀ را عنایت فرماید، باید یقین و باور داشته باشد و همواره این تصور را در ذهن و قلبش استحضار داشته و تکرار کند که او به نعمت بسیار بزرگ و احسان عظیمی دست یافته است.
بنابر این برای حصول این نعمت بزرگ خدا را سپاس گوید و شکرش را بجای آورد که چنین فضل و احسان رشک آفرینی نصیبش کرده است، این ساکن مدینه باید بیندیشد که چقدر از ساکنان روی زمین فقط در اشتیاق و آرزوی این نشسته‌اند که روزی خداوند به آنان توفیق حتی یکبار مشرف شدن به مکۀ مکرمه و مدینۀ منوره را عنایت فرماید، تا بتوانند مدتی هر چند کوتاه در این دیار مقدس سپری کنند، و بعضی از این مؤمنان مشتاق، شاید سال‌ها زحمت می‌کشد و اندک اندک پس انداز می‌کند تا شاید روزی به این آرزویش برسد.