آشنایی با رقیه یا تعویذ شرعی
رقیه (با ضم راء) به معنی پناهگاه، طلسم و التجاء می‌باشد [۱۸]و در فارسی آن را تعویذ گویند. به وسیله رقیه انسان مبتلا به عوارض و امراضی چون تب، سردرد و غیره می‌تواند خویشتن را از این مصائب و دردها برهاند. [۱٩]رقیه (تعویذ) به چهار نوع مختلف تقسیم شده که به شرح ذیل است. [۲۰]۱- رقیه (تعویذ) با آیات قرآن و اسمای حسنا و صفات علیای الهی که این نوع از رقیه نه تنها جایز است بلکه مستحب می‌باشد. ۲- نوع دوم رقیه‌ای است که علاوه بر موارد مذکور در مورد اول، اذکار و ادعیه‌ی ماثور نیز بدان افزوده شود که این نیز همان حکم رقیه نوع اول را دارد. ۳- رقیه با اذکار و ادعیه‌ی غیر ماثور که البته مخالف و متعارض با ادعیه‌ی ماثور نباشد که این نوع رقیه نیز جایز است. ۴- چهارمین نوع رقیه (تعویذ) عبارت است از رقیه با چیزهای ن امعقول که محتوایی ندارد. تعویذهای عصر جاهلی را می‌توان از این نمونه برشمرد. بدیهی است این نوع از رقیه ناجایز است و ضروری است هر مسلمان از آن اجتناب کند تا به شرک و مقدمات آن منجر نگردد.
[۱۸] نك؛ مقاییس اللغة، ابن فارس، ذیل ماده‌ی (رقی) (۱/۴۸۰). [۱٩] نك؛ النهاية، ابن اثیر، ذیل ماده‌ی (رقی) (۲/۲۳۱). [۲۰] نك؛ الفتح الباری، ابن حجر (۴/۵۳۴-۵۳۵) و (۱۰/۲۰٧).