نبوت ۲
﴿وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَلَوۡ أَنَّهُمۡ إِذ ظَّلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ جَآءُوكَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ ٱللَّهَ وَٱسۡتَغۡفَرَ لَهُمُ ٱلرَّسُولُ لَوَجَدُواْ ٱللَّهَ تَوَّابٗا رَّحِيمٗا ٦٤ فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤۡمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيۡنَهُمۡ ثُمَّ لَا يَجِدُواْ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ حَرَجٗا مِّمَّا قَضَيۡتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسۡلِيمٗا ٦٥﴾[النساء: ۶۴-۶۵].
«و نه فرستاده‌ایم هیچ رسولی را مگر اینکه باید از او اطاعت بشود به دستور الله. و اگر این‌هایی که بر خویشتن ظلم کرده بودند (که از دستور پیامبر ج سرپیچی کرده بودند) پیش تو ای پیامبر ج (برای عذرخواهی) می‌آمدند سپس از خدا مغفرت می‌خواستند و رسول‌الله ج هم برایشان از خدا بخشش می‌خواست حتماً الله را توبه‌پذیر و مهربان می‌یافتند (۶۴) (ولی چون این کار را نکردند الله هم آنها را نمی‌بخشد) پس قسم به پروردگارت که آنها مؤمن نمی‌باشند تا زمانی که تو را در اختلاف شان داور قرار ندهند و سپس در دلشان هم عقده و نارضایتی ای نسبت به داوری تو نداشته باشند و از هر نظر در مقابل داوری تو تسلیم گردند».