نظر علامه فرید تنکابنى درباره استخاره
علامه فرید تنکابنى در کتاب «اسلام چنان که بود» در صفحه ۱٩۴ درباره استخاره مى-نویسد:
«اعتقاد به این گونه امور که استخاره نیز در عداد آنها است چون مایه ضعف نفس و تزلزل عزم و اراده است در آیینى همچون اسلام که آیین کار و کوشش است و قوت ایمان و ثبات عزم و اراده مورد توجه مخصوص مى باشد هیچگاه روا نباشد و قهراً مجاز نشده چنان که پیغمبر اکرم تفأل با قرآن را که جز استخاره چیزى نیست نهى فرموده و دستور داده مانند یهودیان کتاب خدا را مورد تفأل قرار ندهید. احادیثى که متضمن استخاره است در صورت صحت آنها حتماً منظورش معنى لغوى آن است. یعنى در اقدام به هر کارى از خدا طلب خیر بکن.
چنان که ابن ادریس پس از این که روایات استخاره را به مناسبت این که رواتش فطحى مذهب بودند رد مى کند مى گوید: «در صورت صحت آنها منظور آنها دعا و طلب خیر از خداوند در موقع شروع به کار است».
شیخ طریحى نیز در کتابش (مجمع البحرين) استخاره را عبارت از دعا و طلب خیر از خدا مى داند و گرنه با استقسام با «ازلام» که اعراب در جاهلیت هنگامى که در انجام یکى از دو امر متحیر بودند معمول بود و در قرآن اکیداً از آن نهى شده چه فرق دارد چه این هم نوعى استقسام است منتهى با قرآن یا تسبیح».
نظر علامه تنکابنى را درباره استخاره مشاهده نمودیم.