زندگی حضرت علی رضی الله عنه برای نوجوانان

علیسبعد از پیامبرص

علیسبعد از پیامبرص

وقتی که ابوبکرسبه خلافت رسید و علیساجماع صحابه را نسبت به جانشینی او دید، و بعد از اینکه معتقد بود که خود برای خلافت ذی حق‌تر است، با رضایت و طیب خاطر با ابوبکرسبیعت نمود. و تا ابوبکرسزنده بود بهترین یار و وزیر او بود، و با اخلاص و صداقت در اداره‌ی دولت اسلامی و رسیدگی امور با او همکاری می‌نمود.

در دوران خلافت عمرسنیز چنین بود، برای او وزیری صادق بود و این رابطه‌ی دوستی تا آنجا بود که دخترش ام کلثوم را به عقد وی در آورد [۶].

و در بسیاری از موارد که عمرساز مدینه خارج می‌شد علیسرا جانشین خود می‌کرد، به اینگونه وی از رجال بزرگ دولت بود از زمره‌ی آنان که در مواقع سختی تکیه گاه و جایگاه امیدند، فاروقساو را جزو شورای شش نفری قرار داد تا از میان خود خلیفه‌ی بعد از او را برگزینند. و چون عثمانسانتخاب شد علیسنیز همراه جمهور صحابه با وی بیعت کرد و از خیرخواهی و همکاری و مساعدت دریغ نورزید، و هنگامی که آن فتنه شکل گرفت مشاور و مدافع عثمانسبود و چون شورشیان بر در خانه‌ی عثمانستجمع کردند و راه خانه‌اش را مسدود کردند، علی، حسن و حسینشرا برای دفاع از خانه‌ی وی فرستاد تا بالاخره قضای الهی بوقوع پیوست.

[۶] شیخ مفید گوید: فرزندان امیر المؤمنین از دختر و پسر بیست و شش فرزندند: حسن و حسین و زینب کبری و زینب صغری که کنیه‌ی او ام کلثوم است، مادر اینان فاطمه‌ی بتول است. ام کلثوم پس از سال هشتم هجری متولد و سال هفدهم [شش سال پس از فوت فاطمه ببا عمر بن خطاب ازدواج کرد. نگاه: زندگانی فاطمه‌ی زهراء - دکتر سید جعفر شهیدی ص ۲۶۳. همچنین عالم شیعه شیخ هادی کاشف الغطاء در کتاب مستدرک نهج البلاغه، نامه‌ی علیسرا نقل کرده است، در قسمتی از آن حضرت علیسرا چنین گوید: .... پس با ابوبکر از راه خیرخواهی مصاحبت کردم و در آنچه خدا را فرمان می‌برد با کوشش تمام او را اطاعت نمودم، آنگاه چون به حال احتضار در آمد، ولایت و حکومت را به عمر سپرد و ما بیعت کردیم و اطاعت نمودیم و خیرخواهی نشان دادیم ... نگاه: مشعل اتحاد ص ۲۱ – به کوشش استاد محمد رضا حکیمی و دکتر عبدالکریم بی‌آزار شیرازی که هر دو از محققین شیعه هستند. و علامه سید عبدالحسین شرف الدین عالم بزرگ شیعه در کتاب «اجوبه مسائل موسی جارالله» می‌نویسد: اما نماز علی پشت سر ابوبکر و عمر از راه تقیه نبوده چون امام منزه و دور است از اینکه عبادت خود را به طور تقیه انجام دهد. ر. ک.: مشعل اتحاد ص ۲۶ – مترجم.