چگونه خود را تعویذ بنمائید

زمانی که مسلمان دچار بیماری شود برایش جایز است که در جستجوی یک شخصی بگردد که دارای صلاح، تقوا، حلالی و پاکی رزق بوده و امید اجابت دعایش برود و از این شخص بخواهد تا او را تعویذ کند لیکن بهتر اینست که این کار را نکند چراکه ترک آن از کمال توکل است همچنان که ترک آن از صفات کسانی است که بدون حساب و عذاب وارد جنّت می‌شوند. اگر امروزه کسی به احوال مردم نظری بیفکند مشاهده می‌کند که بسیاری از آنها به طرف هر شخصی که ادعای تعویذ کننده ای و طالع بینی را بکند، می‌شتابد. به طرف کسانی می‌شتابند که اهل صلاح نیستند بلکه چه بسا شعبده باز و کاهن می‌باشند، و این بدان جهت است که جهل عام شده و بسیاری از مردم مسأله دینشان را، مسألۀ ساده پنداشته اند، بنابر این بسیاری از مردم در کار دینشان دقت و عمق نظری نکردند، لذا این امریک زمینۀ وسیع و یک میدان بازی یا برای بعضی افراد فاسد فراهم آورده تا اینکه ادّعای رقیه یا تعویذ شرعی بنمایند در حالی که آنان هرگز شایستگی این کار را ندارد لذا ای مسلمان بر ارتقاء نفست بوسیله خویشتن تمسک بجوی و بدان که خداوند می‌فرماید: ﴿وَقَالَ رَبُّكُمُ ٱدۡعُونِيٓ أَسۡتَجِبۡ لَكُمۡ﴾[غافر: ۶۰]. «خداوند فرمود، مرا با خلوص دل بخوانید تا دعای شما اجابت کنم». اینکه عذر می‌آورید که گناهکار و مقصر هستید و می‌ترسید که مبادا دعایتان اجابت نشود این یک امر پسندیده است. لیکن این حسن کامل نمی‌شود مگر اینکه با ترس و امید همراه باشد تا اینکه همه احوالات و اعمال تو مطابق شرع صحیح باشد [۲۰]. پس همان گونه که تو از گناهانت می‌ترسی، امیدوار رحمت الله باش و هنگامی که بنده نسبت به پروردگارش حسن ظن داشته باشد و اعمال نیکو انجام بدهد و[با انجام اعمال نیک] در اصلاح احوال خویش بکوشد و ازگناهان توبه نماید، رحمت الله بر نیکوکاران نزدیک ا و در حدیث قدسی آمده است: «أنَا عِندَ ظَنِّ عَبدِي بِي» [۲۱]«من نزد گمان بنده ام نسبت به خودم هستم»، یعنی: همان گونه که بنده ام نسبت به من گمان داشته باشد من همان گونه با او رفتار خواهم کرد بنابر این نسبت به پروردگارت حسن ظن داشته باش واز بدگمانی به الله سبحانه و تعالی بپرهیز.

[۲۰] «أدعوه خوفاً و طمعاً» [أعراف/۵۶]. خدا را هم از راه ترس و هم از روی امید بخوانید. [۲۱] رواه البخاری و مسلم.