برای روزه‌دار دو خوشحالی است که روح وروان او را شاداب می‌کنند:
۱- هنگامیکه افطارمی کند بخاطر افطارش خوشحال می‌شود.
۲- هنگامیکه پروردگارش را ملاقات می‌کند بخاطرروزه‌ای که گرفته بودخوشحال می‌شود.
اما خوشحالی روزه دارهنگام افطارش: وقتی است که نفس‌ها میل دارند به سوی چیزهایی که از آن‌ها منع شده‌اند از جمله خوردنی‌ها، آشامیدنی‌ها وشهوات نفسانی.
روزه دار برای نزدیک شدن به خداوند شهواتش را ترک می‌کند بر طاعت وعبادتش می‌افزاید وبه طرف او مبادرت می‌ورزد. و در شب که خلوتگاه بنده وپروردگارش است برمی خیزد واو را تسبیح می‌گوید. و در روز به امر پروردگارش آنچه را که او برای روزه دار حرام دانسته را ترک می‌کند وبه آن بر نمی‌گردد مگر به امر پروردگارش.
پس در هر دو صورت فرمانبردارش است وبه همین علت از روزه گرفتن پی در پی در چند روز بدون طعام نهی کرده شده است.
پس اگر روزه دار تقرب به سوی خداوند را خواهان باشد باید بخورد وبیاشامد وشکر وسپاس پروردگارش را بجای آورد تا در درگاه پروردگارش مورد مغفرت وآمرزش قرار گیرد وشاید دعایش مستجاب شود همانطور که در حدیث آمده است: «برای روزه دار هنگام افطارش دعوتی است که رد نمی‌شود». (دعایی که مستجاب می‌شود).
اگر کسی در هنگام افطار نیتش بر این باشد که چیزی که می‌خورد و می‌آشامد در او نیرو وتوان وانرژی بوجود آورد تا روز بعد بتواند روزه بگیرد وبتواند طاعت وعبادت کند برای او اجر وپاداشی نوشته خواهد شد حتی اگر اوهنگام خواب - چه در شب و چه در روز - نیت کند به اینکه بعد از آن برای انجام طاعات وعبادات الهی نیرو بگیرد، خواب برایش عبادت محسوب می‌شود.
پس در اینصورت روزه دار شب وروزش عبادت است ودعایش در هنگام روزه مستجاب خواهد شد. وهمچنین در هنگام افطارش، پس او در روزه‌اش روزه دار صبور یست و در شبش عبادت کننده وشکرگذار.
همانطور که گفته شده خوشحالی روزه دارهنگام افطارش از فضل ورحمت الهی است. چرا که خداوند در سوره یونس آیه ۵۸ می‌فرمایند:
﴿قُلۡ بِفَضۡلِ ٱللَّهِ وَبِرَحۡمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَلۡيَفۡرَحُواْ هُوَ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ ٥٨﴾[یونس: ۵۸].
ترجمه: «ای رسول من به مردم بگو شما باید منحصراً بفضل ورحمت خداوند شادمان شوید که آن بهتر ومفیدتر از ثروتی است که برای خود اندوخته می‌کنید».
وشرط آن اینست که چیزی که با آن فطار می‌کند حلال باشد واگر بر چیزی که خداوند آن را حرام کرده افطار کرد خداوند دعایش را استجابت نمی‌کند همانطور که رسول اکرم جمی‌فرمایند.
«يمد يديه إلی السماء: يا رب يا رب، ومطعمه حرام ومشربه حرام، وملبسه حرام، وغذی بالحرام، فأني يستجاب لذلك» [۱].
ترجمه: «دستانش را به سوی آسمان دراز می‌کند و زاری می‌کند که ای پروردگار من... ای خدای من، در حالیکه غذای حرام خورده، حرام نوشیده، حرام پوشیده و از حرام سیر شده، پس چگونه دعایش پذیرفته شود؟!»
[۱] به روایت مسلم.