حکم روزه برای کسی که مریض است و امید به شفایش نیست
س: حکم مریضی که به بیماری سل دچار شده وروزه گرفتن در ماه رمضان برایش مشکل است و می‌داند که اگر روزه بگیرد امیدی به شفایش نخواهد بود چیست؟
ج: اگر این مریض نیرویش به اندازه‌ای نبود که روزه بگیرد وبا روزه گرفتن امیدی به شفایش نبود بر او واجب است که بجای هر روزی که روزه نگرفته مسکینی را غذا بدهد یعنی نصف صاع خرما یا برنج ومانند این‌ها یا از چیزی که خانواده‌اش استفاده می‌کند بدهد. مانند پیرمردان بزرگ وناتوان وسالخوردگانی که روزه گرفتن برایشان مشکل است.