فضیلت آیات پایانی سوره آل عمران
۱- عن عائشةلأنها سئلت عن أعجب شيئ رأته من رسول الله ج فسكتت ثم قالت: لما كان ليلة من الليالي قال:«يا عائشة ذريني أتعبد الليلة لربي» قلت: والله إني لأحب قربك وأحب ما سرك قالت: فقام فتطهر ثم قام يصلي قالت: فلم يزل يبكي حتى بل حجره قالت: ثم بكى فلم يزل يبكي حتى بل لحيته قالت: ثم بكى فلم يزل يبكي حتى بل الأرض فجاء بلال يؤذنه بالصلاة فلما رآه يبكي قال: يا رسول الله لم تبكي وقد غفر الله لك ما تقدم وما تأخر؟ قال:«أفلا أكون عبدا شكورا لقد أنزلت علي الليلة آية ويل لمن قرأها ولم يتفكر فيها ﴿إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ ١٩٠﴾».
از عایشه لروایت است که از ایشان در مورد شگفت انگیزترین چیزی که از رسول الله صمشاهده نموده است، پرسیدند. او اندکی، سکوت نمود؛ سپس گفت: یکی از شب‌ها، رسول الله صفرمود: «ای عایشه! امشب مرا بگذار که به عبادت پروردگارم بپردازم». عایشه لمی‌گوید: من گفتم: به خدا سوگند که من در کنار شما بودن را دوست دارم؛ همچنین آنچه را که باعث خوشحالی شما شود هم دوست دارم. به هر حال، آن حضرت صبرخواست و وضو ساخت و به نماز ایستاد و آن قدر گریه نمود که پیراهنش خیس شد. همچنین در حالت نشسته به اندازه‌ای گریه نمود که ریشش خیس شد. بعد از آن، آن قدر گریه نمود که زمین خیس شد. آن گاه بلال آمد و وقت نماز اعلام نمود. و چون دید رسول الله صگریه می‌نماید، گفت: ای رسول خدا! شما گریه می‌کنید در حالی که خداوند گناهان گذشته و آینده شما را مغفرت نموده است؟!! آن حضرت صفرمود: «آیا بنده سپاسگزاری نباشم؟ آیه‌ای بر من نازل شده است؛ وای به حال کسی که آن را بخواند و در آن، تدبر نکند ﴿إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ ١٩٠﴾» [آل عمران: ۱۹۰] «همانا در آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمد و شد شب وروز، نشانه‌هایی برای صاحبان خرد است» [۸۰].
۲- عن ابن عباسبأَنَّهُ بَاتَ عِنْدَ مَيْمُونَةَلفَنَامَ رَسُولُ اللَّهِ ج حَتَّى انْتَصَفَ اللَّيْلُ، أَوْ قَبْلَهُ بِقَلِيلٍ، ثُمَّ اسْتَيْقَظَ رَسُولُ اللَّهِ ج فَجَعَلَ يَمْسَحُ النَّوْمَ عَنْ وَجْهِهِ بِيَدَيْهِ، فَخَرجَ فَنَظَرَ فِي السَّماءِ ثُمَّ تَلاَ الْعَشْرَ الآيَاتِ الْخَوَاتِمَ مِنْ سُورَةِ آلِ عِمْرَانَ، ثُمَّ قَامَ إِلَى شَنَّةٍ مُعَلَّقَةٍ فَتَوَضَّأَ مِنْهَا، فَأَحْسَنَ وُضُوءَهُ، ثُمَّ قَامَ يُصَلِّى».
از ابن عباس بروایت است که ایشان، شبی در خانه خاله‌اش؛ میمونه؛ همسر گرامی نبی اکرم صخوابید. آن حضرت صنیز خوابید ولی پس از سپری شدن نصف شب یا کمتر از آن، بیدار شد و با کشیدن دست‌ها بر چهره خویش، خواب را از خود، دور کرد و ده آیه اخیر سوره آل عمران را تلاوت نمود و بعد به سوی مشک آبی که آویزان بود، رفت و خوب و کامل وضو گرفت و به نماز ایستاد» [۸۱].
[۸۰] صحیح ابن حبان؛ و این حدیث، حسن می باشد چنان چه در صحیح ترغیب و ترهیب آمده است. [۸۱] صحیح بخاری و مسلم.