۶- فتنه و آشوب
انسان مسلمان همیشه در معرض بلا و آزمایش است تا اینکه خالص از ناخالص مشخص گردد.
این بلاها گاهی در مال و گاهی در اهل و عیال خواهد بود.
چه بسا اوقات امت اسلامی دچار فتنه و آزمایش میگردد، در میان شان تفرقه، اختلاف، خون ریزی، و قتل و کشتار، هتک حرمات و سلب اموال، صورت میگیرد.
و هر چند از عمر این امت کاسته شود، و به قیامت بیشتر نزدیک شود، انواع فتنه و آشوب و آزمایشها بیشتر و بیشتر میگردد.
خداوند تبارک و تعالی پیامبر گرامیش را بر بسیاری از بلاها و فتنه های که امتش با آنها دچار خواهند شد، آگاه ساخته و رسول اکرمص نیز امتش را بر حذر داشته است، و راه خروج از آن فتنههای تاریک بیان نموده است.
رسول خداص در احادیث بسیاری بیان فرمودهاند که: یکی از نشانه های قیامت آشکار شدن فتنههای عظیم میباشد، چنان فتنهای که حق با باطل آمیخته میگردد، و ایمان افراد متزلزل و سست میشود، بطوری که یک فرد صبح میکند در حالی که مؤمن بوده، و هنگام شب کافر میگردد، و شب مؤمن است و صبح کافر میشود.
در حدیث ابو موسی اشعریس آمده است پیامبرص فرمودند:
«همانا قبل از وقوع قیامت فتنههای مانند شب تاریک خواهد آمد، که فرد در حال ایمان صبح مینماید و شب کافر میگردد، و شب مؤمن است و صبح کافر میشود، فرد نشسته در این فتنه بهتر است از ایستاده، و ایستاده، بهتر است از کسی که راه میرود، و کسی که راه میرود بهتر است از آن کس در آن فتنه سعی و تلاش میکند پس کمانهای خود را تکه تکه کنید و نیزههای خود را و شمشیر هایتان را به سنگ بزنید، و آنگاه اگر فتنه بر شما وارد شد و به آن مبتلا شدید، پس بهترین فرزند حضرت آدم باشید» [۲۵].
و در حدیث دیگر چنین آمده:
«به انجام دادن اعمال نیک مبادرت ورزید، چون، فتنههای مانند تکه شب تاریک خواهد آمد که شخص صبح ایمان دارد، و شب کافر میگردد، و شب مؤمن است و صبح کافر میشود، شخص دین خود را به متاع بیارزش دنیا میفروشد» [۲۶].
دربارۀ فتنههای آخر الزمان احادیث و روایت بسیاری آمده است، و رسول گرامی اسلامص امتش را از فتنهها بر حذر داشته ، و دستور داده است که انسان از شر این فتنهها، همیشه به خداوند پناه ببرد. و تنها راه نجات از فتنهها ایمان به خدای واحد و ایمان بروز آخرت است، و همچنین متمسک بودن به جماعت مسلمانان و متفرق نشدن میباشد.
ما در اینجا به برخی از فتنه و آشوبهای که پیامبرص پیش گوئی کردهاند، اشاره میکنیم:
[۲۵] حدیث صحیح است امام احمد (۴/۴۰۸) و ابو داود (۴۲۵٩ و۴۲۶۲) و ابن ماجه (۳٩۶۱) روایت کرده است. [۲۶] امام مسلم در کتاب الایمان (۱۱۸) روایت کرده است.