۱٧- کنیز مالک و آقای خود را بزاید:
در دنباله حدیث جبرئیل چنین آمده است:
« ... من تو را از نشانه‌های قیامت آگاه می‌سازم، هرگاه کنیز آقا و بانوی خود را بزاید» [۵۴].
علماء درباره شرح این حدیث اقوال و آراء مختلفی دارند.
امام ابن حجر عسقلانی می‌گوید:
چنین است که نافرمانی پدر و مادر زیاد می‌شود، آنگاه فرزند با مادرش رفتار آقا با کنیز پیش می‌گیرد، و او را اهانت می‌کند، دشنام می‌دهد و او را می‌زند و مانند خدمتکار از وی کار می‌کشد [۵۵].
آری، این علامات و نشانی نیز امروزه بخوبی بچشم می‌خورد، که دختران چنان با مادرانشان بر خورد می‌کنند، که در زمان قدیم آقا و سید با کنیز و نوکر خودش بر خورد می‌کرد، و در نظر اینگونه دختران نافرمان، مادران بیچاره، در منزل مانند یک خدمتکاری، بیش نیستند.
ولی باید دانست که خوشنودی خداوند در خوشنودی پدر و مادر است، کسی که پدر و مادرش را رنجانید، خداوند هرگز از وی راضی نمی‌شود.
سعدی شاعر شیرین سخن چنین می‌گوید:
چه خوش گفت زالی بفرزند خویش
چو دیدش پلنگ افکن و پیلتن
گر از عهد خردیت یاد آمدی
که بیچاره بودی در آغوش من
نکردی درین روز بر من جفا
که تو شیر مردی و من پیرزن
[۵۴] امام بخاری ( ۵۰) و امام مسلم (۱) روایت کرده‌اند. [۵۵] به فتح الباری (۱/۱۲۲-۱۲۳) رجوع کنید.