۲۶- آرزو و تمنای مرگ کردن:
هنگامی که فتنه، و آشوب و بلاها، و گرانی، از هر سو به انسان هجوم می‌آورد، در این صورت فرد برای فرار از عذاب و شکنجه دنیوی آرزوی مرگ می‌کند، شخص مؤمن وقتی که می‌بیند باطل و اهل باطل، غالب هستند و معاصی و منکرات عام شده بخاطر، اینکه مبادا در فتنه قرار بگیرد، و بر ایمان و دین خودش هراس و ترس دارد، بدین خاطر تمنای مردن را می‌نماید؛ و افراد کافر و عصیانگر بخاطر فتنه، و سختی دنیا، آرزوی مرگ را می‌کنند.
رسول خداص می‌فرماید:
«قیامت بر پا نمی‌شود، تا اینکه فرد بر قبر شخص گذر کند و بگوید: ای کاش من جای آن بودم» [٧۵].
و در حدیث دیگر چنین آمده:
«قسم بذاتی که جانم در دست اوست، عمر دنیا به پایان نمی‌رسد، تا اینکه شخص بر قبر گذر نماید، پس صورت خودش را بر آن قبر بگذارد، و بگوید: ای کاش من جای صاحب این قبر بودم، و این آرزویش، و بخاطر دین و ایمانش نیست بلکه بخاطر بلا و سختی است» [٧۶].
در مسند احمد چنین روایت شده:
«آرزوی او بخاطر دوست داشتن لقاء الله نیست» [٧٧].
پس دانستیم که اهل ایمان بخاطر ترس از ایمانشان، و اهل باطل و معصیت بخاطر سختی و مشکلات زندگی آرزوی مرگ می‌کنند.
[٧۵] امام بخاری (٧۱۱۵) روایت کرده است. برای شرح این حدیث به فتح الباری (۱۳/۸۱) رجوع شود. [٧۶] امام مسلم در کتاب الفتن (۱۵٧) روایت کرده است. [٧٧] مسند احمد (۲/۵۳۰).