کسانی که الله تعالی آنان را دوست دارد

نیکو کاران را دوست می‌دارد

الله تعالى می‌فرماید: ﴿وَسَارِعُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَجَنَّةٍ عَرۡضُهَا ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ أُعِدَّتۡ لِلۡمُتَّقِينَ ١٣٣ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي ٱلسَّرَّآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَٱلۡكَٰظِمِينَ ٱلۡغَيۡظَ وَٱلۡعَافِينَ عَنِ ٱلنَّاسِۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١٣٤ وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةً أَوۡ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ لِذُنُوبِهِمۡ وَمَن يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ يُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ ١٣٥ أُوْلَٰٓئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغۡفِرَةٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَجَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَنِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ١٣٦﴾ [آل عمران: ١٣٣-١٣٦]. ترجمه: «بشتابید بسوی آمرزش از طرف پروردگارتان و بهشتی که عرض آن به وسعت آسمآن‌ها و زمین است [و] برای پرهیزکاران مهیا شده است * کسانی که در حال ثروتمندی و تنگدستی اموال‌شان را انفاق نموده و خشم خود را فرو می‌برند و [مردم را از ظلمی که به آن‌ها نموده‌اند] عفو می‌نمایند و الله نیکو کاران را دوست می‌دارد * و کسانی که وقتی عمل زشتی را انجام می‌دهند یا به خودشان ظلم می-کنند، الله را یاد کرده و برای گناهشان طلب آمرزش می‌نمایند و چه کسی به جز الله است که گناهان را می‌آمرزد؟ و در آنچه [از گناهان که] انجام داده‌اند، در حالی که [زشتی و قباحت گناه را ] می‌دانند بر آن [گناه] اصرار نمی‌کنند».

بشتابید بسوی اطاعت کردن از الله و فرستاده‌اش  ج، تا غنیمتی بدست آورید که آمرزشی بزرگ و بهشتی وسیع را در بر دارد و عرض آن به اندازه‌ی آسمآن‌ها و زمین است و الله آنان را به پرهیزکاران وعده داده‌است.

کسانی که اموال‌شان را در سختی و آسانی انفاق می‌کنند و هر وقت خشمگین می‌شوند، خشم خود را با صبر کردن، فرو می‌برند و اگر مورد ظلم واقع شوند، کسی که به آن‌ها ظلم نموده است را عفو می‌نمایند و این احسانی است که الله اهل آن را دوست می‌دارد.

کسانی که وقتی مرتکب گناه بزرگی می‌شوند و یا به خودشان ظلم می‌کنند، پاداش و عذاب الله را یاد کرده و بسوی پروردگارشان، توبه کننده باز می‌گردند، از او می‌خواهند تا گناهان‌شان را بیامرزد و آنان یقین دارند که کسی غیر از الله، گناهان را نمی‌آمرزد و به همین دلیل آن‌ها در انجام گناهان پافشاری ننموده و آن‌ها می‌دانند که اگر توبه کنند الله آنان را می‌بخشد.

آنان کسانی هستند که به این صفت‌های بزرگ وصف شده‌اند و پاداش آن‌ها این است که الله گناهان آنان را می‌پوشاند و برای آن‌ها باغ‌هایی خواهد بود که از زیر درخت‌ها و قصرهایش، رودهای گوارا جاری هستند. در آن جاوادنه بوده و از آن هرگز اخراج نمی‌گردند. چه نیکوست، پاداش عمل کنندگان، که همان آمرزش و بهشت است.

الله تعالى می‌فرماید: ﴿وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيّٖ قَٰتَلَ مَعَهُۥ رِبِّيُّونَ كَثِيرٞ فَمَا وَهَنُواْ لِمَآ أَصَابَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا ٱسۡتَكَانُواْۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلصَّٰبِرِينَ ١٤٦ وَمَا كَانَ قَوۡلَهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسۡرَافَنَا فِيٓ أَمۡرِنَا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ ١٤٧ فَ‍َٔاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ ثَوَابَ ٱلدُّنۡيَا وَحُسۡنَ ثَوَابِ ٱلۡأٓخِرَةِۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١٤٨﴾ [آل عمران: ١٤٦-١٤٨]. ترجمه: «و چه بسیار پیامبرانی بوده‌اند که مردان خدایی زیادی همراه آنان جهاد نموده‌اند و به سبب چیزی که از طرف الله به آنان می‌رسید، سست و ناتوان نمی‌شدند و خوار نمی‌گشتند و الله صابران را دوست می‌دارد * و سخن آنان چیزی نبود مگر این که: پروردگار ما! گناهانمان و اسراف ما در امورمان را بیامرز و گام‌های ما را استوار و محکم گردان و ما را بر قوم کافران پیروز گردان * الله پاداش دنیا و نیکویی پاداش آخرت را به آن‌ها بخشید و الله نیکو کاران را دوست می‌دارد».

همراه بیشتر پیامبران گذشته، یاران زیادی بودند که همراه پیامبران‌شان جهاد می‌نمودند و در مقابل زخمی شدن و کشته شدن از خود ضعف نشان نمی‌دادند، زیرا در راه پروردگارشان جهاد می‌نمودند و ناتوان نگشته و در مقابل دشمنان‌شان سر تعظیم فرو نیاوردند و فقط بر آنچه به آن‌ها می‌رسید، صبور بودند و الله صابران را دوست می‌دارد.

سخن آن صابران چیزی نبود مگر آن که بگویند: پروردگار ما! گناهان ما و آنچه در امور دینمان در آن اسراف می‌ورزیم، را بیامرز و گام‌های ما را محکم گردان تا از جهاد با دشمنمان روی بر نگردانده و ما را بر کسی که وحدانیت تو و نبوت پیام‌آوردندگانت را مورد سوال قرار می‌دهند، پیروز گردان.

الله تعالی به آن صابران در دنیا اجری می‌دهد که همان پیروزی بر دشمنان‌شان و منزلت یافتن در سرزمینشان است و در آخرت پاداشی نیکو و بزرگ می‌دهد که همان بهشت پر نعمت است. الله هرکس که در عبادتش احسان را برگزیند و با مخلوقاتش حُسن برخورد داشته باشد را، دوست می‌دارد.

الله تعالى می‌فرماید: ﴿فَبِمَا نَقۡضِهِم مِّيثَٰقَهُمۡ لَعَنَّٰهُمۡ وَجَعَلۡنَا قُلُوبَهُمۡ قَٰسِيَةٗۖ يُحَرِّفُونَ ٱلۡكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِۦ وَنَسُواْ حَظّٗا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِۦۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَآئِنَةٖ مِّنۡهُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنۡهُمۡۖ فَٱعۡفُ عَنۡهُمۡ وَٱصۡفَحۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ١٣﴾ [المائدة: ١٣]. ترجمه: «به واسطه‌ی پیمان شکنی آن‌ها، لعنتشان نمودیم و قلب‌هایشان را سخت گرداندیم، سخن را از جایگاهش تحریف می‌کنند و بعضی از آنچه به آن‌ها تذکر داده شد را فراموش کردند، تو همواره از آنان خیانتی را می‌بینی، مگر عده‌ی کمی از آن‌ها، پس آنان را مورد عفو قرار بده و [از ظلم آنان] چشم‌پوشی کن! الله نیکوکاران را دوست می‌دارد».

الله به سبب آن که آن یهودیان پیمان موکدی را نقض کردند، آنان را از رحمت خود طرد فرمود و قلب‌هایشان را سخت گرداند و آن را برای ایمان آوردن مهیا نساخت، کلامی را که بر موسی ÷ نازل فرموده بود که همان تورات است، تغییر داده و آنچه از تذکر به آن، نصیب آن‌ها شده بود را ترک گفتند و به آن عمل ننمودند. فرستاده‌ی الله دائماً از آنان خیانت و نامردی می-دید و آن یهودیان بر منهج گذشتگانشان بودند، مگر عده‌ی کمی از آن‌ها. الله ﻷ به وی  ج امر فرمود تا بدرفتاری آنان را عفو کند و از آنان درگذرد، الله کسانی را که از روی نیکوکاری عفو می‌کنند و از بدیهایی که به آن‌ها شده است در می‌گذرند را دوست می‌دارد. این چنین است احوال کسانی که به خاطر مقاصد پلیدشان راه [راست] را کج کرده و اقدام به تحریف کلام الله نموده و آن را در غیر راه حق تفسیر می‌کنند، اگر از تحریف و تاویل نابجا ناتوان گردند، به خاطر تبعیت از هوای نفس آنچه را که الله شریعت خود قرار داده است ترک می‌کنند، شریعتی که مگر عده‌ی کمی که الله آنان را حفظ نموده است، در آن استوار نمی‌گردند.

الله تعالى می‌فرماید: ﴿لَيۡسَ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ جُنَاحٞ فِيمَا طَعِمُوٓاْ إِذَا مَا ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّءَامَنُواْ ثُمَّ ٱتَّقَواْ وَّأَحۡسَنُواْۚ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ٩٣﴾ [المائدة: ٩٣]. ترجمه: «بر کسانی که ایمان آورده‌اند و عمل صالح انجام داده‌اند بر آن چیزی که نوشیده‌اند، ایرادی وجود ندارد اگر پرهیزکاری کنند و ایمان بیاورند و کارهای شایسته انجام دهند، سپس پرهیزکاری نموده و ایمان بیاورند و سپس پرهیزکاری نموده و کار نیک انجام دهند و الله نیکوکاران را دوست می‌دارد».

برای مؤمنانی که قبل از حرام شدن شراب آن را نوشیده‌اند گناهی وجود ندارد، به شرط آن که آن را ترک کرده و از غضب الله پرهیزکاری نمایند و به الله ایمان بیاورند، همچنین اعمال صالح انجام دهند که دلالت دارد، بر ایمان آن‌ها و گرایش آن‌ها به رضامندی الله، سپس مراقبه‌ی خود به الله ﻷ و ایمان به وی را توسط آن زیاد می‌کنند، تا جایی که از روی یقین او را به شکلی عبادت می‌کنند که گویی او را می‌بینند و الله کسانی را که به درجه‌ی احسان[١] می‌رسند، دوست می‌دارد، تا جایی که ایمان آن‌ها به عالم غیب طوری باشد که گویی آن را مشاهده می‌کنند.

[١]- با توجه به حدیث جبرئیل ÷، درجه احسان بالاتر از درجه‌ی ایمان است و آن حالتی است که بنده به طوری الله را عبادت که کند که گویی او را می‌بیند. (مترجم)