کسانی که الله تعالی آنان را دوست دارد

نیکوکاران پرهیزکار و غیر خودنما را دوست می‌دارد

عمر بن خطاب س روزی بسوی مسجد رسول الله  ج رفت و معاذ بن جبل را یافت، بطوری که او در کنار قبر رسول الله  ج نشسته بود و گریه می‌نمود، [عمر رضی الله عنه ] گفت: چه چیز تو را به گریه انداخته است؟ گفت: برای این گریه می‌کنم که چیزی را از رسول الله  ج شنیدم و می‌فرمود: «إِنَّ يَسِيرَ الرِّيَاءِ شِرْكٌ وَإِنَّ مَنْ عَادَى لِلَّهِ وَلِيًّا فَقَدْ بَارَزَ اللَّهَ بِالْمُحَارَبَةِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الأَبْرَارَ الأَتْقِيَاءَ الأَخْفِيَاءَ الَّذِينَ إِذَا غَابُوا لَمْ يُفْتَقَدُوا وَإِنْ حَضَرُوا لَمْ يُدْعَوْا وَلَمْ يُعْرَفُوا؛ قُلُوبُهُمْ مَصَابِيحُ الْهُدَى يَخْرُجُونَ مِنْ كُلِّ غَبْرَاء مُظْلِمَةٍ»[٣٦]. «کمترین ریا شرک است، و هرکس که با دوست الله دشمنی و عداوت نماید، در حقیقت با الله وارد جنگ شده است، الله نیکوکارانِ پرهیزکار و غیرخودنما را دوست می‌دارد، کسانی که وقتی غائب هستند، کسی سراغ شان را نمی‌گیرد و وقتی حاضر اند، دعوت نمی‌گردند، و کسی هم آن‌ها را نمی‌شناسد. و قلب‌های آن‌ها همانند چراغ‌های هدایت و رهنمایی است. و آن‌ها از هر بلایِ تاریکی خارج می‌شوند».

[٣٦] - سنن ابن ماجه: برقم ٤١٢٤، حسن لغيره.