خاتمه
بعد از حج چه باقی میماند؟
برادر و خواهر حج کننده... اکنون و پس از اینکه گذری سریع بر اهداف بزرگ حج نمودیم شایسته است که توقف کرده و از گذشت استفاده کنیم.
با توفیق الله میگویم:
برادر و خواهر حاجی:
با من بیاندیش که آنکه شکار را به صحابه و زن را به مرد در حج نزدیک نمود همان کسی است که عکسّهای حرام و صداهای حرام و نوشیدنیهای حرام و مال حرام را به بنده در هر جای دنیا نزدیک میکند و علت آن یک چیز است: ﴿لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَخَافُهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ فَمَنِ ٱعۡتَدَىٰ بَعۡدَ ذَٰلِكَ فَلَهُۥ عَذَابٌ أَلِيمٞ﴾[المائدة: ٩٤] «تا الله بداند چه کسى در خلوت از [نافرمانى] او مىترسد؛ و هرکه بعد از این، تجاوز کند، عذابى دردناک [در انتظار] دارد».
پس آیا تلاش و جهادت تو با نفست در توحید محبت و ترس و بازگشت به سوی الله ﻷپس از بازگشت از حج و بلکه تا زمانی که پروردگارت را ملاقات میکنی پایدار خواهد ماند؟
برادر و خواهر حاجی: تو در حالی که در شهرت بودی با زبانت میگفتی که الله را دوست داری و از او میترسی و بر او توکل میکنی، ولی تمامی اینها ادعایی از سوی تو بود که نیاز به دلیلی بر راستی تو داشت و حج آمد تا دلیلی بر صدق تو باشد و آن هنگامی است که اعضای تو زبانت را تصدیق میکنند پس گوارایت باد اگر از تو پذیرفته شود ﴿يَوۡمَ تَأۡتِي كُلُّ نَفۡسٖ تُجَٰدِلُ عَن نَّفۡسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ ١١١﴾[النحل: ١١١] «روزى را که هرکس مىآید، در حالى که [بى نتیجه] از خود دفاع مىکند و نتیجه اعمال هرکس به تمامى داده خواهد شد، بى آنکه [ذرّهاى] مورد ظلم قرار گیرند» پس از نفست دفاع کن با محقق ساختن این اهداف بزرگ و باید اعضای تو بر این گواه باشند پس بسیار درخواست پذیرفته شدن کن.
برادر و خواهر حاجی: چه بسا خداوند با بزرگواری خویش تو را به سبب این حج به مقامی برساند که اگر سالّهای دراز در شهرت مانده بودی، و الله را عبادت میکردی به آن نمیرسیدی. پس الله را ستایش کرده و سپاسگزاری کن چرا که شکر نعمت نعمتهای فرعی مانند مال و فرزندان را میافزاید و از باب اولی نعمتهای اصلی مانند ایمان و احسان را بیشتر میکند چرا که الله بزرگوار و مهربان است، پس الله را بسیار سپاسگزاری کنید.
و باید برنامهٔ زندگیات پس از حج تلاش برای نگه داشتن مقام بزرگی است که الله به تو عطا نموده است و این امر با پایبندی به اسباب پایداری مانند همنشینان نیک و بسیار دعا کردن و ترک اماکن غفلت و اهل آن و مشغولیت به کردار نیک است تا در حالی پروردگارت را ملاقات کنی که از تو خوشنود است و تو نیز از وی خوشنودی ﴿رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَيۡتَنَا وَهَبۡ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةًۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ﴾[آل عمران: ٨] «پروردگارا، پس از آنکه ما را هدایت کردى، دلهایمان را دستخوش انحراف مگردان، و از جانب خود، رحمتى بر ما ارزانى دار که تو خود بخشایشگرى».
والحمد لله رب العالمين وصلى الله وسلم على سيدنا محمد
وعلى آله وصحبه وسلم تسليمًا كثيرًا...