حکم روزه‌ی پیرمرد و پیرزن و مریض همیشگی
کسی که به دلیل پیری نمی‌تواند روزه بگیرد یا شخصی که مریض همیشگی است و امید بهبودی ندارد، می‌توانند روزه نگیرند اما باید به ازای هر روز که روزه نگرفته‌اند، مسکینی را یک وعده طعام دهند. به دلیل فرموده خداوند متعال: ﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖ﴾ [البقرة:۱۸۴] «وبرکسانی که توانایی انجام آن (روزه) را ندارند (همچون کهنسالان ناتوان و بیماران همیشگی) لازم است فدیه بدهند و آن خوراک مسکینی است».
ازعطاءس روایت است که از ابن عباسب شنیدم که آیه‌ی: ﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖ﴾ [البقرة: ۱۸۴] را می‌خواند و می‌فرمود: این آیه منسوخ نیست، بلکه درباره‌ی پیرمرد و پیرزنی است که توانایی روزه گرفتن را ندارند و برای هر روز مسکینی را طعام دهند. [۲۳]
البته در مورد بیمار همیشگی باید گفت درصورتی این حکم شامل او می‌شود که دکتر متعهد و مطمئن تشخیص دهد که روزه برایش ضرر دارد و دیگر نمی‌تواند برای همیشه روزه بگیرد.
[۲۳] به روایت بخاری: ۴۵۰۵- الاءرواءالغلیل: ۹۱۲.