روزهایی که روزه‌گرفتن در آن نهی شده است
۱- عید رمضان وعید قربان [۵۱]. ۲- ایام التشریق: سه روز بعد ازعید قربان (۱۱-۱۲-۱۳) ذی الحجه (استناد به حدیث ابوداوود ۲۱۱۳). ۳- روزه گرفتن جمعه به تنهایی: مگر این‌که روز قبل یا بعد ازآن نیز روزه بگیرد. [۵۲]
۴- روزه گرفتن شنبه به تنهایی. [۵۳] اگر روز جمعه و شنبه مصادف با یکی از روزه‌های سنت مانند روز عرفه یا عاشورا و... بود، گرفتن آن به تنهایی اشکالی ندارد. ۵- نیمه دوم شعبان برای کسی که درنیمه اول آن روزه نگرفته: اما اگر کسی یک یا چند روزی از نیمه اول را روزه بوده می‌تواند نیمه دوم هم روزه بگیرد. [۵۴]
۶- یوم الشک: یعنی روزی که نمی‌دانی جزء رمضان است یا شعبان و در آن شک داری. [۵۵] ۷- یک یا دو روز مانده به رمضان: به استقبال رمضان رفتن. [۵۶] این دو روز با یوم الشک فرق می‌کند؛ چون میدانی که رمضان فرا نرسیده است و گرفتن این دو روز هم برای کسی جایز است که این دو روز مصادف با روزهای دوشنبه یا پنج شنبه باشد و او هم عادت به گرفتن روزه‌ی دوشنبه و پبج شنبه داشته باشد یا عادت به گرفتن روزه یک روز در میان داشته باشد.
۸- روزه تمام سال: اگرچه در ایام نهی شده روزه نگیرد. [۵۷]
و نهی شده است که زن روزه سنت بگیرد هرگاه شوهرش در خانه باشد مگر به اجازه او [۵۸].
روزه گرفتن در ماه رجب در سنت وارد نیست مگر روزهایی که سنت هستند و در تمام ماه‌ها گرفته می‌شوند ابن عباس
ابن عمرب از گرفتن روزه‌ی ماه رجب بجز روزهایی که روزه گرفتن در آن‌ها سنت است، نهی کرده‌اند.
(صحیح، ابن ابی شیبه ۱۰۲/۳ - عبدالرزاق ۷۸۵۴).
[۵۱] بخاری: ۱۹۹۰، مسلم: ۱۱۳۷. [۵۲] بخاری: ۱۹۸۵، مسلم: ۱۱۴۴. [۵۳] ترمذی: ۷۴۴، صحیح سنن ابن ماجه: ۱۴۰۳. [۵۴] صحیح سنن ابن ماجه: ۱۳۳۹، سنن ابو داوود: ۲۰۴۹. [۵۵] صحیح ابو داوود: ۲۰۴۶. [۵۶] بخاری: ۱۹۱۴، مسلم: ۱۰۸۲. [۵۷] بخاری: ۱۹۷۹، مسلم: ۱۱۵۹. [۵۸] بخاری: ۵۱۹۲، مسلم: ۱۰۲۶.