حکم روزه‌ی زن حامله و شیرده
این دو مورد هم می‌توانند روزه نگیرند اگر (بر حال خود یا بچه) بیم داشته باشند و باید فدیه بدهند و قضای روزه هم بر آن‌ها لازم نیست. از ابن عباسب روایت است که حکم آیه‌ی: ﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖ﴾ [البقرة: ۱۸۴] برای پیرمرد و پیرزن و زن حامله و شیرده همچنان باقی است، پس زن حامله و شیرده‌ای که (برحال خود یا بچه) بیم دارند، می‌توانند روزه نگیرند وبه ازای هر روز یک مسکین را طعام دهند. [۲۴]
از نافعس روایت است: یکی از دختران ابن عمرب که همسر مردی قریشی بود در زمان حاملگی در ماه رمضان دچار تشنگی شد و ابن عمرب به او دستور داد تا روزه‌اش را بشکند و به ازای هر روز مسکینی را طعام دهد. [۲۵]
از ابن عباسب روایت شده که کنیزش را دید که حامله یا شیرده بود، پس فرمود: تو بمنزله‌ی کسی هستی (درروایتی مانند شخص کهن سالی هستی) که توان (روزه گرفتن) نداری پس بر تو لازم است به جای هر روز روزه، طعام مسکینی را بدهی و قضای روزه بر تو واجب نیست. [۲۶]
از ابن عمرب روایت است که زنی از او سؤال کرد در مورد روزه گرفتن در حالی که حامله بود و ابن عمرب به او فرمود: روزه‌ات را بشکن و به ازای هر روزمسکینی را طعام بده و قضای روزه بر تو لازم نیست. [۲۷]
و این قول ابن عباس و ابن عمر و سعید بن جبیرش است و صحابه با آن مخالفتی نکرده‌اند و نیزمذهب اسحاق بن راهویه و اختیار محدثین است. ودر اصطلاح اگر روایتی از تعدادی اصحاب نقل شود و بقیه صحابه با آن مخالفت نکنند، حکم اجماع را دارد.
[۲۴] صحیح، النسائی (۱۹۱/۴) - البیهقی (۲۳۰/۴) - الاءرواء الغلیل: ۹۱۲. [۲۵] صحیح،رواه الدارقطنی (۲۰۵/۲) - الاءرواء الغلیل (۲۱/۴). [۲۶] صحیح، رواه الدارقطنی (۲۰۶/۲) - الاءرواء الغلیل (۱۹/۴)، دار قطنی گفته است: اسناد آن صحیح است. [۲۷] صحیح؛ به روایت دارقطنی (۲۰۷/۲)- الإرواء الغلیل (۲۰/۴) البانی گفته: سند آن جید است.