[باب اینكه نباید زن از خانه‌اش بیرون رود مگر به اجازه شوهر، و اگر اجازه نداد درست نیست خارج شود]
۴- عبدالله بن عمربروایت می‌کند که: «كانت امرأة لعمر تشهد صلاة الصبح والعشاء في الجماعة في المسجد، فقيل لها: لِمَ تخرجين وقد تعلمين أنَّ عمر يكره ذلك ويغار؟ قالت: وما يمنعه أن ينهاني؟ قال: يمنعه قول رسول الله صلی الله علیه وسلم: لا تمنعوا إماء الله مساجد الله» [۴].
یکى از زنان عمرسنماز صبح و عشاء را در مسجد با جماعت ادا می‌‌کرد (در جماعت حضور می‌‌یافت)، پس به او گفته شد: چرا از خانه بیرون می‌روى (و نماز را با جماعت می‌خوانی) در حالیکه می‌دانى عمر از این کار خوشش نمی‌آید! در جواب گفت: چه چیز او را باز می‌‌دارد که مرا از این کار نهى کند؟ در جواب به او گفته شد: قول رسول الله جکه می‌فرماید: کنیزان خدا (زنان) را از رفتن به مساجد منع مکنید.
[۴] البخاری.