[باب: نهی زنان در جعلی‌كردن لباس و تظاهر به آنچه به آنها داده نشده]
۳۵- از عائشهل: «أنَّ امرأة قال: يا رسول الله أقول إنَّ زوجي أعطاني ما لم يعطني؟ فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم: المتشبع بما لم يعط كلابس ثوبي زور» [۴۴].
زنى به رسول الله جگفت: (به زن شوهرم می‌گویم) که شوهرم به من (این و آن) را داده، در حالیکه در حقیقت چیزى به من نداده، (کنایه از افتخارکردن مقابل زن شوهر)، رسول الله جفرمودند: تظاهرکننده به آنچه به او داده نشده مانند کسى است که لباس دروغین پوشیده [۴۵].
[۴۴] متفق علیه. [۴۵] در فتح الباری شرح صحیح البخاری ۹/ ۳۱۷-۳۱۸ آمده که: تظاهرکننده به آرایش و زینت به آنچه نزد او نیست، مانند زنى است که نزد مردى است، و این مرد زن دیگرى دارد، پس این زن نزد زن دیگر ادعا و افتخار مى‌کند من نزد شوهرم چنین و چنان هستم (کنایه از اینکه مرا بیشتر دوست دارد و به من چیزها مى‌دهد) و نزد او مقام و منزلتى خیلى خوب دارم، مى‌خواهد که زن دیگر را به خشم و غضب بیاورد. و قول: (کلابس ثوبی الزور): مانند مردى است که لباس زاهدان و پارسایان و پرهیزکاران مى‌پوشد، و به مردم نشان مى‌دهد که از از جمله آنهاست، ولى در حقیقت امر چنین نیست. و امام خطابی مى‌گوید: مقصود از لباس مَثَل است، و معناى آن این که دروغگو است.