شفاعت حق
از خداوند می‌خواهیم تا لطف خود را در روز قیامت با بهره‌مند شدن از شفاعت صالحین به ما عطا فرماید؛ حال چه این شفاعت برای کسی باشد که مستحق آتش دوزخ است، و چه برای بالا بردن درجات ما در بهشت و مانند اینها.
هیچ شفاعت کننده‌ای نمی‌تواند شفاعت کند، مگر با اجازه خداوند؛ حتی اگر هم از فرشتگان مقرب و یا پیامبر باشد؛ پس چه رسد به کسی که منزلت او کمتر و کوچک‌تر است.
خداوند می‌فرماید:
﴿وَكَم مِّن مَّلَكٖ فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِی شَفَٰعَتُهُمۡ شَیًۡٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن یَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن یَشَآءُ وَیَرۡضَىٰٓ﴾[النجم: ۲۶]
«و چه بسیار فرشتگانى که در آسمان‌ها هستند [و] شفاعتشان به کارى نیاید، مگر پس از آنکه خدا به هر که خواهد و خشنود باشد اجازه دهد»،
و می‌فرماید:
﴿مَن ذَا ٱلَّذِی یَشۡفَعُ عِندَهُۥٓ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦ﴾[البقرة: ۲۵۵]
«کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟»،
و همچنین:
﴿وَلَا یَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡیَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ ٢٨﴾[الأنبیاء:۲۸]
«و جز براى کسى که [خدا] رضایت دهد شفاعت نمىکنند و خود از بیم او هراسانند».
بنابراین شفاعت به دو نوع تقسیم می‌شود: