موارد ادغام در روایت حفص از عاصم
۱- هر حرفی که ساکن باشد در مثل خودش ادغام می‌شود مانند: قدْ دَّخَلُوا،
۲- بْ - در م مانند: آِرْکَبْ مَعَنا - خوانده می‌شود – آِرْکَمَّعَناَ.
اما میم ساکنه در باء ادغام نمی‌شود.
۳- (ت - د - ط) هر کدام ساکن باشد و دیگری بعد آن واقع شود ادغام صورت می‌گیرد
مانند: اَثْقَلَتْ دَعَوَا اللهَ - وَدَّتْ طائِفَةٌ - قَدْ تَبَيَّنَ - بَسَطْتَ.
۴- (ث - ذ - ظ) هر کدام ساکن باشد و دیگری بعد آن واقع شود ادغام صورت می‌گیرد.
مانند: يَلْهَثْ ذلِكَ - اِذْ ظَلَمُوا.
۵- قْ - در ک مانند: اَلَمْ نَخْلُقْکُمْ.
۶- لْ - در ر مانند: قُلْ رَبِّي.
٧- نْ - در يَرْمَلُون حروف یرملون (ی - ر - م - ل - و - ن) در غیر موارد فوق به روایت (حفص از عاصم) ادغامی صورت نمی‌گیرد.