۴- اخفاء
اخفاء یعنی «مخفی کردن» و در تجوید عبارتست: «اداء نون ساکنه با حالتی بین اظهار و ادغام».
نونه ساکنه نزد بقیه حروف (حروف ما بقی) اخفاء می‌گردد. در این حالت نون از مخرج خود اداء نمی‌شود.
(یعنی سر زبان به محل خروج نون نمی‌چسبد) بلکه فقط صدای آن از فضای بینی خارج می‌شود (غنّه) لذا کمی هم باید کشیده شود و سپس حرف بعدی تلفظ گردد.
مثال: یک کلمه دوکلمه با تنوین
ت: اَنْتُمْ وَاِنْ تُبْتُمْ يَوماً تُرْجَعُونَ
ث: مِنْ ثَمَرَةٍ مِنْ ثَمَرَةٍ خَيرٌ ثَواباً
ج: اَنْجَيْنَا اِنْ جَائَکُم لِکُلٍّ جَعَلْنا
د: عُنْدَهُمْ مِنْ دارِهِم قِنوانٌ دانِيَةٌ
ذ: اَنْذِرْهُمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ يَتِيمَاً ذامَقرَبَةٍ
ز: اَنْزَلَ مَنْ زَکيَّها نَفساً زَکِيَّةً
س: اِنْسانٌ اَنْ سَيَکُونُ لَيالٍ سَوِيّاً
ش: اَنْشَأْنا مِنْ شَرِّ غَفُورٌ شَکُورٌ
ص: يَنْصُرُکُمْ اَنْ صَدُّوکُم رِيحاً صَرصَراً
ض: مَنْضُودٍ مِنْ ضَعفِ قَوماً ضالِّينَ
ط: قِنْطارٍ مِنْ طِينٍ صَعِيداً طَيِّباً
ظ: اُنْظُرْ مَنْ ظَلَمَ ظِلّاً ظَليلاً
ف: اَنْفُسَهُمْ مِنْ فَضلٍ خالِداً فِيهَا
ق: يَنْقَلِبُ مِنْ قَبلِ سَمِيعٌ قَرِيبٌ
ک: عَنْکُمْ مَنْ کانَ قَولاً کَرِيماً