۱- اظهار
اظهار یعنی «ظاهر کردن» و در تجوید عبارتست: «اداء حرف از مخرجش».
هرگاه نون ساکنه قبل از (حرف شش‌گانه حلقی) واقع شود، اظهار می‌گردد. یعنی نون به صورت طبیعی و اصلی خود و بدون هیچ‌گونه دخل و تصرف از مخرجش اداء می‌شود.
حروف حلقی عبارتند: «ء - ه - ع - ح - غ - خ».
مثال: در یک کلمه بین دو کلمه با تنوین
ء - ا: يَنْأَوْنَ مِنْ اَمْرِهِمْ کُلٌّ امَنَ
ه: منْهُمْ اِنْ هُوَ فَرِيقاً هَري
ع: اَنْعَمْتَ مَنْ عَمِلَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
ح: تَنْحِتُونَ فَمَنْ حَجَّ حَکِيمٌ حَميدٌ
غ: فَسَيُنْغِضُونَ مِنْ غِلٍّ قَوْلاً غَيْرَ
خ: اَلْـمُنْخَنِقَةُ مِنْ خَيْرٍ حَکِيمٌ خَبِيرٌ