شهادت ثلاثه در اذان
اگر شما رسائل مراجع تقلید را خوانده باشید میبینید که در قسمت مربوط به اذان نوشتهاند: جملۀ «أشهد أن علیاً ولي الله وأشهد أن علیاً حجة الله»جزء اذان نیست، و معتقدند که این جمله از باب تبرک و تیمن گفته میشود، نه به نیت اذان. همینطور بقیۀ مراجع شیعه این جمله را جزء اذان نمیدانند، و البته نمیتوانند در مورد آن پافشاری کنند، چون مشخص است که در زمان پیامبر ص، بلال یا اصحاب دیگر چنین جملهای را نمیگفتهاند، و این جمله بعدها وارد اذان شده و بدعت است، چون بعد از پیامبرصایجاد شده و هر چه در زمان پیامبر صبوده سنت است، و هر چیز بعداً ایجاد شده، بدعت است، و این مورد پیرامون شرع و دین اسلام است، و بنابراین بدعت در دین میشود.
بخاطر همین نیز آخوندها در مورد آن بحثی نمیکنند و میگویند: این جمله جزء اذان نیست، و فقط از باب تبرک و تیمن میگوئیم، و به نیت اذان نمیگوئیم!!
ما نمیدانیم از چه زمان بدعتها متبرک شدهاند؟! و در نیت ما دخالت دارند؟
از همه مهمتر اینکه در کتاب «من لا یحضره الفقیة»نوشته شیخ صدوق که از علمای معروف شیعه است، این جمله را بدعت دانسته و گویندگان آن را لعن کرده است. و توجه داشته باشید کتاب «من لا یحضره الفقیة»جزء چهار کتاب اصلی شیعیان پس از قرآن است [۱]. پس در این کتاب نیز از گفتن این جمله منع شده و اما روبه صفتی آخوندها:
شما خواننده گرامی تا به حال در کدامیک از اذانهایی که در رادیو و تلویزیون جمهوری اسلامی پخش میشود شنیدهاید که این جمله گفته نشود؟! و من میخواهم بدانم این اذانی که از رادیو و تلویزیون پخش میشود به چه نیتی است؟ آیا چیزی غیر از اعلام و خبر برای رفتن به سوی نماز است؟! پس در واقع همان اذان است، و به نیت اذان و نماز خواندن است نه چیزی دیگر.
در تمامی اذانها بدون استثناء این جمله گفته میشود و به جرات میتوان گفت که هیچیک از اشخاص موذن از این موضوع اطلاعی ندارد، و نمیداند که این جمله بدعت است، و البته نمیگذارند که بدانند و یا چنانچه متوجه هم بشوند، اعتنایی به صحبت شما نخواهند کرد، و کار خود را ادامه میدهند، و یا برای تحقیق نزد آخوند مسجد میروند تا با ترفندی سرشان را کلاه بگذارد.
پس این عقیدۀ علمای شیعه مبنی بر اینکه ما این جمله را جزء اذان نمیدانیم چیزی جز دروغ، دورویی، نفاق و حقهبازی نیست، چون در عمل و از ته دل آن را به اجرا میگذارند.
[۱] کتب اربعه شیعه عبارتند از: کافی، من لایحضره الفقیه، تهذیب و استبصار.