عزاداری و نوحه‌سرایی
۱- قال رسول الله ص: «النياحةُ مِنْ عَمَلِ الجاهليةِ». (من لا یحضره الفقیه - شیخ صدوق - جزء ۴) پیامبر خدا فرمود:«نوحه خوانی از کارهای دوران جاهلیت است».
۲- قال رسول الله ص: «ليس مِنَّا مَنْ ضَربَ الخدودَ وشقَّ الـْجُيوبَ». (مسکن الفواد - شهید ثانی) پیامبر خدا فرمود: «از ما نیستند کسانیکه (به هنگام مصیبت) برگونه‌ها بزنند و گریبان‌ها پاره کنند».
۳- قال رسول الله ص: «ضَرْبُ المسلم بِيَدِهِ عَلَى فَخِذِهِ عِنْدَ الْمُصِيْبَةِ إحْباطٌ لأَجْرِه». (فروع کافی) پیامبر خدا فرمود: «مسلمان به هنگام مصیبت چون با دست خویش بران خود بکوبد مزدش نابود می‌شود».
۴- قال رسول الله: «لَعَنَ اللهُ الْخَامِشَةَ وَجْهَهَا وَالشَّاقَّةَ جَيْبَهَا وَالدَّاعِيَةَ بِالْوَيْلِ وَالثُّبُورِ». (مسکن الفواد) پیامبر خدا فرمود: «خدا لعنت کند زنی راکه چهره‌اش را درمصیبت بخراشد وگریبانش بدرد و فغان و واویلا بگوید».
۵- در کتاب مسکن الفواد از ام سلمه روایت می‌کند: «هنگامی که ابوسلمه (شوهر اولش) از دنیا رفت من با خود گفتم: در این سرزمین من به این مصیبت گرفتار شدم گریه وعزاداری برای او برپا کنم. اتفاقا زنی که نوحه‌گر بود هم بر من وارد شد و می‌خواست مرا درآن مصیبت کمک کند. پیامبر اکرمصفرمود: آیا می‌خواهید دوباره شیطان را که خدایتعالی از این خانه بیرون رانده است برگردانید؟!».
۶- درصفحه ۵۶ کتاب مسکن الفواد از یوسف بن عبدالله بن سلام نقل کرده که پیامبر اکرمصهر وقت شدت و مصیبتی بر خانواده‌اش وارد می‌شد ایشان را امر می‌کرد به نماز خواندن، واین آیه را قرائت می‌کرد: ﴿وَأۡمُرۡ أَهۡلَكَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصۡطَبِرۡ عَلَيۡهَاۖ لَا نَسَۡٔلُكَ رِزۡقٗاۖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكَۗ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلتَّقۡوَىٰ ١٣٢﴾[طه: ۱۳۲]. «امر کن خانواده‌ات را به نماز و صبر را در باره آن بپذیر».
٧- شیخ مفید در کتاب ارشاد جلد ۲ صفحه ٩٧ آورده که امام حسین به خواهرش زینبلفرمود: ای خواهر جان، من تو را سوگند دادم و تو به سوگند من وفادار باش که چون کشته شدم گریبان برمن چاک مکن و چهره مخراش ودر مرگ من واویلا واثبورا (عذاب بر من باد، خدایم مرگ دهد) مگو» [۲].
۸- شیخ کلینی در فروع کافی ج ۳ ص ۲۲۵ از امام موسی بن جعفر آورده که فرمود: «مردی که به هنگام مصیبت دست خود بر رانش بکوبد موجب تباه کردن اجر خویش می‌شود».
٩- شیخ صدوق در من لا یحضره الفقیه ج ۱ ص ۵۲۰ از حضرت صادق آورده که فرمود: «هرکس به هنگام مصیبت دست خود بر رانش بکوبد اجرش تباه می‌شود».
آیا عزاداری، نوحه‌سرایی، فریاد و فغان، کوفتن بر بدن، زنجیر زنی و قمه‌زنی، جزء سنت پیامبرصاست؟!! یا بعدها ایجاد شده و بدعت و حرام است؟
واضح است که این امور جزء سنت پیامبر صنمی‌باشند و همگی بدعت هستند، چون در زمان پیامبرص، مردم و صحابه در کوچه‌های مدینه به راه نمی‌افتادند تا برای شهادت کسی، سینه زنی کنند یا داد و فغان و گریه سر نمی‌دادند و اصلاً در احادیث رسیده از پیامبر صو امامان از این اعمال نهی شده و نوحه‌سرایی را از عمل جاهلیت شمرده‌اند، حتی به هنگام مصیبت، کوفتن بر ران خویش را جایز ندانسته‌اند و تنها گریه‌ای بی‌اختیار بر مرگ عزیزی جایز است، چون غیر ارادی می‌باشد و البته امری طبیعی است. ولی چادر زدن برای ایجاد روضه و آوردن مداح و نوحه‌سرا و دائم احساسات مردم را به جوش آوردن و بر سر و روی خود زدن، همگی بدعت است، و با عقل سلیم نیز در تضاد کامل است، و این امور هیچ سودی هم ندارند [۳]. و البته امام حسین÷به گریه و زاری شما نیازی ندارد.
[۲] این روایت، در تاریخ یعقوبی شیعه نیز وجود دارد. [۳] البته مرا ببخشید، چون فراموش کردم که این امور برای دکانداران مذهبی سود فراوانی دارد، چون مردم را به بزرگان دین سرگرم می کنند تا با خود دین کاری نداشته باشند، با فاجعه کربلا سرگرم می کنند تا با فجایع امروزی کاری نداشته باشند، با شمر و یزید سرگرم می کنند تا با رهبران ظالم فعلی کاری نداشته باشند.