روزه و صحت:
طب بشرى امروز بعد از چهادره قرن متوجه شد که روزه بسیارى از امراض را تداوى و معالجه می‌نماید، بدین اساس در بسیارى از کشور‌ها آغاز به تأسیس کلینک‌هاى روزه دارى نموده‌اند. روزه نه تنها بر روح و روان و اخلاق انسان تاثیر می‌گذارد بلکه موجب زیبایى جسمى انسان هم میگردد. طب قدیم هم در زیاتر از اوقات مریضان خویش را به امساک از پر خورى منع نموده و به این امر معتقد بود که تقلیل در پر خورى مانع دفع بسیارى از امراض در وجود انسان میگردد. طب جدید هم بر این امر معتقد است که امساک و روزه در جلوگیرى بسیارى از امراض مؤثر است صرف نام آن‌را (رژیم غذایی گذاشتند) که ما مسلمانان آن‌را به روزه مسمى نموده‌ایم. دوکتوران روزه را یکى از بهترین عوامل صحتمندى بشرى شمرده‌اند. ۱- پرفیسور دوکتور پوشر دانشمند فرانسوى مى‌گوید: (روزه بهترین وسیله براى صحت وسلامتى وجود انسان بشمار می‌رود) روزه براى صحت انسان است، روزه براى استراحت معده، روده و منظم کردن ترشحات معدوى و در نهایت براى منظم ساختن هاضمه مفید و مؤثر می‌باشد. روزه معالجه و تداوى است که از آن فقیر و سرمایه دار بطور مساویانه می‌تواند استفاده بعمل آرد. ۲- داکتر الکسیس کارل می‌گوید: (با روزه گرفتن قند در جگر مى‌ریزد و چربی‌هایى که در زیر پوست ذخیره شده‌اند، پروتین‌هاى عضلات و غدد، و سلول‌هاى کیسه صفرا، آزاد شده به مصرف تغذیه می‌رسند). ۳- داکتر ژان فروموزان: (معالجه با روزه را به شتشوى احشاء تعبیر نموده و می‌گوید: در آغاز روزه، زبان انسان کمى سنگین و بو دار است ... که بعد از سه، چهار روز بوى زبان بر طرف میگردد. اسید اوریک ادرار کاهش مى‌یابد، و در نتیجه براى انسان روزه دار احساس سبکى و خوشى خارق العاده رخ می‌دهد و همه وجود انسان بسوى استراحت می‌رود). ۴- داکتر تومانیانس: می‌گوید: «فایده بزرگ کم خورى و پرهیز از صرف غذاها، در یک مدت کوتاه، آن است که، چون معده در طول مدت یازده ماه مرتب پر از غذا بوده و در مدت یک ماه روزه دارى مواد غذاى شکم خود را دفع می‌کند و همین طور (کیسه صفرا) که براى حل و هضم غذا مجبور است که مواد صفراى خود را مصرف کند، در مدت سى روز ترشحات صفراوى را صرف در حل و هضم غذاى باقى مانده و جمع شده در معده بمصرف می‌رسند. جهاز هاضمه بدن در نتیجه کم خورى استراحت نموده، و به رفع خستگى مى‌پردازد. روزه یعنى کم خوردن وکم نوشیدن در مدت معینى از سال است و این بهترین راه براى سلامتى وجود انسان بشمار می‌رود. هم طب قدیم و هم طب جدید بر اهمیت این امر صحه گذاشته است. روزه براى تداوى امراض جهاز هاضمه، کلیه، کبد (کیسه صفرا) که بسیارى از امراض این بخش را حتى با دواها نمی‌توان معالجه کرد، می‌توان آن‌را به روزه تداوى و معالجه نمود. روزه بهترین معالجه و تداوى براى امراض سوء هاضمه بوده، مرض مخصوص کبد (کیسه صفرا ) که موجب «یر قان» (زردى) میگردد بهترین معالجه آن همین روزه است بخاطر اینکه این مرض زیادتر از اوقات به واسطه فعالیت بیش از حد کبد بوجود مى‌آید و موجب خستگى کبد گردیده که به اثر آن کیسه صفر ا از فعالیت مى‌افتد و نمى‌تواند صفرا را از خون بگیرد». ۵- داکتر گوئل پا می‌گوید: تعدادى زیادى از امراض روده که به اثر تخمیر غذا در روده‌ها بوجود مى‌آید نه به اثر دوا بلکه به اثر روزه بر طرف میگردد. ۶- داکتر الکسى سوفورین می‌گوید: جسم در هنگام روزه به جاى غذا از مواد داخلى استفاده کرده و آن‌را به مصرف می‌رساند. که در نتیجه آن مواد فاضله و عفونى که در جسم تجمع می‌کند و بحیث ریشه و خمیره بیمارى مبدل میگردد، با گرفتن روزه از بین رفته، و روزه عامل ریشه کن شدن تعدادى زیادى از امراض بشمار می‌رود. دکترالکسى سوفورین می‌گوید: باید انسان جسم خود را با روزه از داخل پاک ونظیف کرداند. ۷- داکتر کارلو معتقد است: هر انسان باید در ظرف یک سال مدتى از خوردن غذا زیاد جلو گیرى کند. زیرا تدوام روزمره غذا موجب تکثر و تولد و در نهایت موجب رشد میکروبها در وجود انسان میگردد. که با احتیاط و کم خورى میکروبها در وجود انسان رو به ضعف و تقلیل می‌روند. و بهترین معالجه در دفع میکروبها در وجود انسان همان روزه است که دین اسلام براى سلامتى وجود انسان واجب گردانیده است. ۸ - داکتر رو می‌گوید: حتى بسیارى از امراض سفلیس را تنها می‌توان با روزه و امساک تداوى کرد. ۹- «بندیک» عالم فیزیو لوژیست می‌گوید: «یک دوره روزه سى و یک روز است ...در این مدت در ترکیب خون هیچ نوع اختلاطى به هم نرسیده و آن نورى که در برخى از روزه داران ملاحظه می‌شود، و آن حالت جوانى و نشاط که براى روزه داران رخ می‌دهد عامل همه آن روزه است». ۱۰- «اوتو بو خنگر». یکتن از محققان مشهور جهان در عر صه طب می‌گوید: «اکثر امراض حاد و مزمن را می‌توان با وسیله روزه بهبود بخشید و یا حد اقل از شدت آن کاست. وى می‌گوید: در هنگام روزه جسم انسان همه مواد فاضله را جمع آورى نموده و به احراق آن می‌پردازد، نیروهاى نو ساز بدن به هنگام روزه فعال مى‌گردند و به تصفیه و ترمیم بافتهاى بدن مى‌پردازد. مدت پنجاه سال که از تاسیس «کلینک اوتو بو خنگر» سپرى می‌شود بیشتر از پنجاه هزار انسان در این مرکز صحى تنها با روزه تداوى و معالجه گردیده‌اند. ۱۱- داکتر عبد العزیز اسماعیل پاشا دانشمند مشهور مصری در حالاتی ذیل براى معالجه از روزه استفاده نموده است: الف: در مورد اضطرابات مزمن امعاء هنگامى که مقرون با تخمیر مواد زلالیه و مواد نشائسته یی باشد. در این موقع روزه، مخصوصاً از جهت نیاشامیدن آب میان دو خوراک و ایجاد فاصله طولانى نوبت‌هاى غذا، علاج قطعى است و این خصوصیت در مورد ماه مبارک رمضان صدق کامل دارد.
ب: هنگام زیاد شدن وزن که به اثر پر خورى و تقلیل حرکت بوجود مى‌آید، روزه با رعایت اعتدال در غذا، افطار و اکتفاء به آب هنگام سحر نسبت به هر معالجه مفید تر و مؤثر تر است.
ج: جلوگیرى از مرض شکر.
د: جلوگیرى از فشار خون.
هـ: جلوگیرى از ا لتهاب حاد و مزمن کلیه‌ها که مقرون با ترشح و تورم باشد.
و: جلوگیرى از امراض قلب که توام با تورم باشد.
ز: جلوگیرى از التهاب‌ها مزمن مفاصل، بخصوص که توام با امراض چاقى باشد که اغلباً در بین زنان در سنین چهل سالگى بوجود مى‌آید. تجارب نشان داده است که با گرفتن روزه درجات این مرض نسبت به سایر معالجه‌هاى برقى، خونى و استعمال دواها، و استعمال تخنیک‌هاى پیشرفته طب جدید، در وجود انسان تقلیل و تخفیف مى‌یابد. ۱۲- داکتر کارلو می‌گوید: چون تعداد امراض بیشتر گردیده است مجبور هستم همه انسان‌ها (اعم از فقیر و غنى) را از تداوى و معالجه که آن‌را پیامبر اسلام در جزیرة العرب تشریع نموده و بنام روزه آن‌را مسمى ساخته است، با خبر سازم.