معناى لغوى روزه:
روزه یا «صوم» یا «صیام» به معناى باز داشتن و خوددارى کردن از چیزى را گویند. و در اصطلاح شریعت منظور از صوم آنست که شخص از صبح صادق طلوع فجر دوم تا غروب آفتاب خود را از مفطرات یعنى آنچه مورد اشتهاى شکم و فرج است به نیت مخصوص نگاه کند.