یکتاپرستی در قرآن

ایمان مشرکان به حق تعالی

ثالثاً: مشرکان صدر اسلام ایمانی راسخ به وجود حق تعالی داشتند و او را در ربوبیت [۲]کاملا یکتا می‌پنداشتند. همچنان که معتقد بودند که حق تعالی خدایشان و خدای همه مخلوقات است و خدایان و پیامبرانی را که به کمک می‌طلبیدند و مخلوقات و بندگان الله سبحانه و تعالی به شمار می‌آورند و معتقد بودند که آنان هیچ نقشی در ایجاد سود و یا زیان بر ایشان ندارند و تمام سود و زیانها و مرگ و زندگی را مختص به حق تعالی می‌دانستند و هیچ مخلوقی را در این گونه موارد با حق تعالی شریک قرار نمی‌دادند. آری ایمان مشرکان صدر اسلام به حق تعالی چنان بود که الله سبحانه و تعالی را در ربوبیتش کاملاً یکتا و تنها او را شایسته پرستش می‌پنداشتند.

حال آن که معتقدان امروزی به قبور و اولیاء در این مورد کوتاهی می‌کنند و همین که با مشکلی برخورد می‌کنند استغاثه کنان به مردگان و اهل قبور پناه می‌برند و از آنان طلب کمک می‌کنند درست عکس آن چیزی که مشرکان صدر اسلام انجام می‌دادند. زیرا آنان در رفاه و آسایش بت‌ها را می‌پرستیدند و به آن‌ها احترام می‌گذاشتند ولی به محض اینکه با مشکلی روبرو می‌شدند بت‌ها را رها کرده و به حق تعالی پناه می‌بردند. ناگهان بغض دوستم ترکید و اعتراض کنان گفت: عجب حرف عجیب و غریبی، چطور، چطور؟!

[۲] اقرار به وحدانیت الله سبحانه و تعالی در افعالی که خاص ایشان می‌باشد مانند آفرینش، مرگ دادن، زنده کردن، روزی دادن و . . . را توحید ربوبیت می‌نامند.