رفتار مسلمانان با سالخوردگان
در جهان اسلام، به ندرت چیزی به نام خانهی سالمندان به چشم میخورد. به دوش کشیدن سنگینی بار مراقبت از پدر یا مادر سالمند در سخت ترین دورهی زندگی آنها، افتخار، برکت و یک فرصت برای تکامل معنوی افراد به حساب میآید.
در اسلام، تنها دعا کردن برای والدین کافی نیست، بلکه ما باید دلسوزی بی حد و حصری نسبت به آنان از خود نشان دهیم و زمانی را به خاطر بیاوریم که کودکی ناتوان بیش نبودیم و آنها ما را بر خویش ترجیح میدادند. مادرها از احترام ویژهای برخوردار هستند. وقتی که والدین مسلمان پا به سن پیری میگذارند، با عطوفت، شفقت و تواضع با آنان برخورد میشود.
در دین اسلام خدمت به والدین بعد از نماز در جایگاه دوم قرار دارد و والدین حق دارند چنین انتظاری را از فرزندانشان داشته باشند. اظهار هرگونه ناراحتی و رنجشی در برابر والدینی که به دلیل پیری سختگیر میشوند، ناپسند دانسته میشود.
خداوند چنین میفرماید:
﴿وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنًاۚ إِمَّا يَبۡلُغَنَّ عِندَكَ ٱلۡكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوۡ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفّٖ وَلَا تَنۡهَرۡهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوۡلٗا كَرِيمٗا ٢٣ وَٱخۡفِضۡ لَهُمَا جَنَاحَ ٱلذُّلِّ مِنَ ٱلرَّحۡمَةِ وَقُل رَّبِّ ٱرۡحَمۡهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرٗا ٢٤﴾[الإسراء: ۲۳-۲۴]
«"و پروردگارت (چنین) مقرر داشته است که: جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید، هرگاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها نزد تو به سن پیری رسند، (حتی) به آنها (کلمهی) افّ (= کمترین کلمه رنج آور) نگو و بر (سر) آنها فریاد نزن و با نیکی (و بزرگوارانه) با آنها سخن بگو. ﴿۲۳﴾ و از روی مهربانی بال فروتنی (و خاکساری) برای آنها فرود آور و بگو: «پروردگارا! به آنان رحمت آور، همانگونه که مرا در کودکی پرورش دادند». ﴿۲۴﴾"»