موانع اصلی تقریب و وحدت میان شیعیان و اهل سنت

شادی مبلّغان تبشیری [۳]

هشتاد و چند سال پیش زمانی که کتاب (فصل الخطاب فی إثبات تحریف کتاب ربّ الأرباب) که مملو از صدها دروغ اینگونه بر خداوند و بهترین بندگانش بود، در ایران و نجف و سرزمین‌های دیگر منتشر شد، مبلغان تبشیری ترویج مسیحیت و دشمنان اسلام به سبب نگارش آن به یکدیگر مژده می‌دادند و تبریک می‌گفتند. به همین دلیل آن را به زبان‌هایشان ترجمه کردند.

محمد مهدی اصفهانی کاظمی در جلد دوم صفحه ٩۰ کتاب (أحسن الودیعه) که شرحی بر کتاب مشهور (روضات الجنان) است این امر را ذکر کرده است.

در صفحه ۵۴ الکافی که چاپ ۱۲٧۸ ه‍. ق ایران که منزلت آن در نظر شیعه به اندازه جایگاه صحیح بخاری نزد اهل سنت است، آمده: «از جابر جعفی روایت شده است که: از امام محمدباقر÷ شنیدم که می‌گفت: فقط دروغگویان ادعا می‌کنند که قرآن آنگونه که نازل شده، گردآوری شده است و فقط امام علی بن ابی طالب و امامان پس از او آن را گردآوری و حفظ کرده‌اند.»

هر شیعه‌ای این کتاب کافی را می‌خواند که جایگاه آن در نظرشان همانند منزلت صحیح بخاری نزد اهل سنت است، به این نص اعتقاد پیدا می‌کند. اما ما اهل سنت معتقدیم که: «بی‌تردید شیعیان این سخن را به دروغ به محمدباقر /نسبت داده‌اند. به این دلیل که علیس در دوران خلافتش در کوفه به قرآنی عمل می‌کرد که عثمانس اقدام به گردآوری و انتشار آن در سرزمین‌های اسلامی وترویج عمل به آن در همه کشورها تاکنون و تا روز قیامت نموده است. اگر علی قرآنی غیر از قرآن عثمان داشت – و او حاکم و خلیفه‌ی مسلمانان بود که در سرزمین تحت سلطه‌اش فرمانروای بلامنازع بود – بی‌تردید بدان عمل می‌کرد و مسلمانان را به اعلان عمومی و عمل به آن فرا می‌خواند. اما اگر او قرآنی غیر از قرآن عثمان داشته باشد و آن را از مسلمانان دریغ کرده باشد بی‌تردید به خداوند، پیامبر ج و اسلام خیانت کرده است!

جابر جعفی که ادعا می‌کند این سخنان گناه‌آلود را از محمد باقر شنیده در نظر شیعیان مورداعتماد و ثقه است. اما ائمه‌ی مسلمانان او را دروغگو می‌دانند. ابویحیی حمانی می‌گوید: از امام ابوحنیفه شنیدم که می‌گفت: در میان مردم بهتر از عطا و دروغگوتر از جابر جعفی کسی را ندیده‌ام.

در کافی دروغی بزرگتر از روایتی که ذکر کردیم به جعفر صادق (/) پسر محمدباقر نسبت داده شده است. این روایت در صفحه ۵٧ کافی چاپ سال ۱۲٧۸ ه‍. ق ایران آمده است: «از ابوبصیر روایت شده است: بر امام صادق وارد شدم ... امام صادق فرمود : مصحف فاطمه‘نزد ماست. پرسیدم: مصحف فاطمه چیست؟ ... امام پاسخ داد: مصحفی است که سه برابر قرآن شما در آن وجود دارد. اما به خدا قسم یک حرف از قرآن هم در آن نیامده است.»

این روایات شیعی از گذشته‌ی دور به دروغ به امامان اهل بیت نسبت داده شده است و بیش از ۱۰۰۰ سال پیش محمد بن یعقوب کلینی رازی در کتاب مشهور (الکافی) آن‌ها را ذکر کرده است که این روایات از آن قدیمی‌ترند؛ زیرا او آن‌ها را از دروغگویان مشهور و معماران اندیشه‌ی رافضی‌گری روایت می‌کند! زمانی که اسپانیا تحت حکومت اعراب و مسلمانان قرار داشت، امام ابومحمد بن حزم با کشیشان درباره‌ی نصوص کتاب‌هایشان مناظره و بر تحریف و حتی تباه‌شدن اصول آن‌ها استدلال می‌کرد. آن کشیش‌ها علیه ابن حزم چنین استدلال می‌کردند که شیعه اعتراف کرده‌اند که: قرآن تحریف شده است. ابن حزم در پاسخ آن‌ها گفت: «ادعای شیعه حجتی بر قرآن و مسلمانان نیست زیرا شیعیان مسلمان نیستند.» [۴]

[۳] مبلغان مسیحی که از سوی کشورهای استعماری جهت ترویج مسیحیت و در پوشش اعمالی چون کمک‌های انسان‌دوستانه، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی اقدام به فعالیت در کشورهای اسلامی می‌کنند و همواره با تخریب اسلام و شخصیت‌های مسلمان به صورت پنهانی سعی در گسترش مسیحیت دارند، خویشتن را مبشرین (مژده‌دهندگان) نام نهاده‌اند؛ و آن‌ها در حقیقت منفور ملت اسلامی می‌باشند. [۴] نگا: الفصل فی الملل والنحل، ج ۲، ص ۸٧، ج ۴، ص ۱۸۲، چاپ اول قاهره، البته باید گفت چنین حکمی درباره‌ی شیعیان، خالی از افراط نیست. [مترجم]