۱- بشارت دادن و تبریک گفتن در وقت ولادت بچه
وقتی که بچه متولد شد به خویشان و نزدیکان و دوستان بشارت دهند. و از این طریق سرور و شادی را برای آن‌ها به ارمغان بیاورند. خداوند تبارک و تعالی در قرآن در داستان ابراهیم با فرشتگان می‌فرماید: ﴿وَٱمۡرَأَتُهُۥ قَآئِمَةٞ فَضَحِكَتۡ فَبَشَّرۡنَٰهَا بِإِسۡحَٰقَ وَمِن وَرَآءِ إِسۡحَٰقَ يَعۡقُوبَ ٧١﴾[هود:۷۱].
«همسر ابراهیم در حالی‌که ایستاده بود خندید ما بدو تولد اسحاق و به دنبال وی تولد یعقوب را مژده دادیم».
و داستان زکریا÷فرموده‌اند: ﴿فَنَادَتۡهُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَهُوَ قَآئِمٞ يُصَلِّي فِي ٱلۡمِحۡرَابِ أَنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحۡيَىٰ﴾[آل عمران:۳۹].
«زکریا در حالی‌که در محراب ایستاده بود نماز می‌خواند فرشتگان او را صدا زدند که خداوند به تو مژده یحیی داد».
اما دربارۀ تبریک گفتن عبارت خاصی از رسول‌الله جوارد نشده است مگر آنچه که عایشه ام‌المؤمنینلبیان کرده که فرمودند: (بچه‌ها را نزد پیامبر جمی‌آوردند برای آن‌ها دعای خیر می‌کرد و آن‌ها را تحنیک می‌کرد) [۹]و از ابوبکربن المنذر روایت شده که فرمودند: «از حسن بصری روایت شده است که مردی نزد او آمد و مرد دیگری نزد او بود که تازه بچه‌دار شده بود، به او گفت تبریک می‌گویم که بچۀ شما اسب‌سوار است. امام حسن گفت: تو از کجا می‌دانی که اسب‌سوار است یا خرسوار؟ آن مرد گفت چس چه بگویم. امام گفت: بگو موهوب شما مبارک باشد و شکر واهب یا بخشنده راه به جای بیاور و خداوند رزق و روزی خوبی به تو عطا کند عُمر خودش را سپری کند) [۱۰].
[۹] به روایت مسلم و ابوداود. [۱۰] تحفة الودود فی أحکام المولود، ابن القیم الجوزیة.