رقیه مس و تلبس
تعویذ یا رقیه را بر آب بخواند و هر روز از آن بنوشد و بدنش را با آن مسح کند و بر روغن زیتون بخواند و بدنش را با آن مسح کند و پیوسته مریض به سوره‌‌های بقره، بروج، صافات از طریق نوار گوش دهد و این آیات رقی را هر روز بخواند [۳۷]:
۱. سوره‌‌ی حمد: ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ١ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ٢ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ٣ مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ٤ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ٥ اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ٦ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ٧﴾[الفاتحة: ۱-۷] «به نام خداوند بخشاینده‌‌ی مهربان. ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است، بخشاینده‌‌ی مهربان است، مالک و صاحب روز حساب است، خداوندا تنها تو را می‌‌پرستیم و تنها از تو یاری میخواهیم. ما را به راه راست هدایت فرما راه کسانی که به آنها نعمت داده‌‌ای و نه راه کسانی که مبغوض‌‌شان داشته‌‌ای و نه راه گمراهان».
۲. سوره‌‌ی بقره: ﴿الم١ ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ٢ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ٣ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ٤ أُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ٥﴾[البقرة: ۱-۵] «الف لام میم(۱) این است کتابی که در آن هیچ تردیدی نیست مایه‌‌ی هدایت تقواپیشگان است(۲) آنان که به غیب ایمان می‌‌آورند و نماز را بر پا میدارند و از آنچه به ایشان روزی دادهایم، انفاق میکنند(۳) و آنان که بدان‌چه به سوی تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است، ایمان می‌‌آورند و آنانند که به آخرت یقین دارند(۴) آنان برخوردار از هدایتی از سوی پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند».
۳. سوره‌‌ی بقره: ﴿وَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ١٦٣ إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ١٦٤﴾[البقرة: ۱۶۳-۱۶۴] «معبود شما معبود یگانهای است که جز او هیچ معبودی نیست (و اوست) بخشایشگر مهربان(۱۶۳) براستی که در آفرینش آسمان‌ها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز و کشتی‌هایی که در دریا روانند با آنچه به مردم سود میرساند و (هم‌چنین) آبی که خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن زمین را پس از مردنش زنده گردانیده و در آن هرگونه جنبندهای پراکنده کرده و (نیز در) گردانیدن بادها و ابری که میان آسمان و زمین آرمیده است برای گروهی که میاندیشند واقعاً نشانههایی (گویا) وجود دارد».
۴. سوره‌‌ی بقره: ﴿اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ٢٥٥﴾[البقرة: ۲۵۵] «خداست که معبودی جز او نیست زنده و برپادارنده است نه خوابی سبک او را فرو میگیرد و نه خوابی گران؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن اوست کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند آنچه در پیش روی آنان و آنچه در پشتسرشان است میداند و به چیزی از علم او جز به آنچه بخواهد احاطه نمییابند؛ کرسی او آسمان‌ها و زمین را در بر گرفته و نگهداری آنها بر او دشوار نیست و اوست والای بزرگ».
۵. سوره‌‌ی بقره: ﴿لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ٢٨٤ آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ٢٨٥ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ٢٨٦﴾[البقرة: ۲۸۴-۲۸۶] «آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آنِ خداست. و اگر آنچه در دلهای خود دارید، آشکار یا پنهان کنید، خداوند شما را به آن محاسبه می‌‌کند؛ آن‌‌گاه هر که را بخواهد میبخشد و هر که را بخواهد عذاب می‌‌کند و خداوند بر هر چیزی تواناست(۲۸۴) پیامبر بدان‌چه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ایمان آورده است و مؤمنان همگی به خدا و ملائکه و کتاب‌ها و فرستادگانش ایمان آوردهاند (و گفتند:) میان هیچ یک از فرستادگانش فرق نمی‌‌گذاریم. و گفتند: شنیدیم و گردن نهادیم، پروردگارا، آمرزش تو را (خواستاریم) و فرجام به سوی تو است. (۲۸۵) خداوند هیچ‌‌کس را جز به قدر تواناییاش تکلیف نمیکند. آنچه (از خوبی) به دست آورده به سود او و آنچه (از بدی) به دست آورده به زیان اوست. پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانی بر (دوش) ما مگذار؛ هم‌چنان‌که بر (دوش) کسانی که پیش از ما بودند نهادی. پروردگارا و آنچه تاب آن را نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشای و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویی؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن».
۶. سوره‌‌ی آل عمران: ﴿الم١ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ٢ نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ٣ مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَأَنْزَلَ الْفُرْقَانَ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ٤ إِنَّ اللَّهَ لَا يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ٥ هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاءُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ٦ هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ٧ رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ٨ رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ٩ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَأُولَئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ١٠﴾[آل عمران: ۱-۱۰] «الم. خداست که هیچ معبود (بحقی) جز او نیست و زنده (پاینده) است(۲) این کتاب را در حالی که مؤید آنچه (از کتاب‌های آسمانی) پیش از خود می‌‌باشد به حق (و به تدریج) بر تو نازل کرد و تورات و انجیل را(۳) پیش از آن برای رهنمود مردم فرو فرستاد و فرقان (=جداکننده‌‌ی حق از باطل) را نازل کرد کسانی که به آیات خدا کفر ورزیدند بیتردید عذابی سختخواهند داشت و خداوند شکستناپذیر و صاحب انتقام است(۴) در حقیقت هیچ چیز [نه] در زمین و نه در آسمان بر خدا پوشیده نمیماند(۵) اوست کسی که شما را آن‌‌گونه که میخواهد در رحم‌‌ها صورت‌‌گری می‌‌کند هیچ معبودی جز آن توانای حکیم نیست(۶) اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پارهای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آنها اساس کتابند و (پارهای) دیگر متشابهاتند اما کسانی که در دل‌های‌‌شان انحراف است برای فتنهجویی و طلب تأویل آن (به دل‌‌خواه خود]) از متشابه آن پیروی میکنند با آن‌که تاویلش را جز خدا نمیداند و راسخان در علم میگویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمیشود(۷) (میگویند) پروردگارا پس از آن‌که ما را هدایت کردی دل‌های‌‌مان را دستخوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتی بر ما ارزانی دار که تو خود بخشایش‌‌گری(۸) پروردگارا به یقین تو در روزی که هیچ تردیدی در آن نیست گردآورنده (همه‌‌ی) مردمانی. قطعاً خداوند در وعده (خود) خلاف نمیکند(۹) در حقیقت کسانی که کفر ورزیدند اموال و اولادشان چیزی (از عذاب خدا) را از آنان دور نخواهد کرد و آنان خود هیزم دوزخند».
۷. سوره‌‌ی آل عمران: ﴿شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ١٨﴾[آل عمران: ۱۸] «خدا که همواره به عدل قیام دارد، گواهی می‌‌دهد که جز او هیچ معبودی نیست و ملائکه و اهل علم نیز (گواهی میدهند که) جز او که توانا و حکیم است هیچ معبودی نیست».
۸. سوره‌‌ی اعراف: ﴿إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ٥٤﴾[الأعراف: ۵۴] «در حقیقت پروردگار شما آن خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش قرار گرفت روز را به شب که شتابان آن را می‌‌طلبد می‌‌پوشاند و (نیز) خورشید و ماه و ستارگان را که به فرمان او رام شدهاند (پدید آورد) آگاه باش که (عالم) خلق و امر از آن اوست فرخنده خدایی است پروردگار جهانیان».
۹. سوره‌‌ی مؤمنون: ﴿فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ١١٦ وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ١١٧ وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ١١٨﴾[المؤمنون: ۱۱۶-۱۱۸] «پس والاستخدا فرمان‌‌روای برحق خدایی جز او نیست (اوست) پروردگار عرش گران‌‌مایه(۱۱۶) و هرکس با خدا معبود دیگری بخواند برای آن برهانی نخواهد داشت و حسابش فقط با پروردگارش می‌‌باشد در حقیقت کافران رستگار نمی‌‌شوند(۱۱۷) و بگو پروردگارا ببخشای و رحمت کن (که) تو بهترین بخشایندگانی».
۱۰. سوره‌‌ی صافات: ﴿وَالصَّافَّاتِ صَفًّا١ فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا٢ فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا٣ إِنَّ إِلَهَكُمْ لَوَاحِدٌ٤ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ٥ إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ٦ وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ٧ لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ٨ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ٩ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ١٠﴾[الصافات: ۱-۱۰] «سوگند به صف بستگان که صفی (با شکوه) بستهاند(۱) و به زجرکنندگان که به سختی زجر میکنند(۲) و به تلاوتکنندگان (آیات الهی)(۳) که قطعا معبود شما یگانه است(۴) پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها(۵) ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم(۶) و (آن را) از هر شیطان سرکشی نگاه داشتیم(۷) (به طوری که) نمیتوانند به انبوه عالم بالا گوش فرا دهند و از هر سوی پرتاب میشوند(۸) با شدت به دور رانده میشوند و برای‌‌شان عذابی دایم است(۹) مگر کسی که (از سخن بالاییان) یک‌‌باره استراق سمع کند که شهابی شکافنده از پی او میتازد».
۱۱. سوره‌‌ی احقاف: ﴿وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَى قَوْمِهِمْ مُنْذِرِينَ٢٩ قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ٣٠ يَا قَوْمَنَا أَجِيبُوا دَاعِيَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُجِرْكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ٣١ وَمَنْ لَا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَلَيْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءُ أُولَئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ٣٢﴾[الأحقاف: ۲۹-۳۲] «و چون تنی چند از جن را به سوی تو روانه کردیم که قرآن را بشنوند پس چون بر آن حاضر شدند (به یکدیگر) گفتند: گوش فرا دهید و چون به انجام رسید، هشداردهنده به سوی قوم خود بازگشتند (۲۹) گفتند: ای قوم ما ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده (و) تصدیقکنندهی (کتاب‌های) پیش از خود است و به سوی حق و به سوی راهی راست هدایت می‌‌کند(۳۰) ای قوم ما، دعوتکنندهی خدا را پاسخ (مثبت) دهید و به او ایمان آورید تا (خدا) برخی از گناهان‌‌تان را بر شما ببخشاید و از عذابی پر درد پناهتان دهد(۳۱) و کسی که دعوتکنندهی خدا را اجابت نکند در زمین درماندهکنندهی [خدا] نیست و در برابر او دوستانی ندارد آنان در گمراهی آشکاریاند».
۱۲. سوره‌‌ی الرحمن: ﴿يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ٣٣ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٤ يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ٣٥ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٦ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ٣٧ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٣٨ فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ٣٩ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٤٠﴾[الرحمن: ۳۳-۴۰] «ای گروه جنیان و انسیان اگر میتوانید بر کرانههای آسمان‌ها و زمین وارد شوید پس وارد شوید (ولی) جز با (به دست آوردن) وسیله نمیتوانید (۳۳) پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را انکار می‌‌کنید (۳۴) بر سر شما شرارههایی از آتش و مس فرو گداخته فرستاده خواهد شد و (از کسی) یاری نتوانید طلبید (۳۵) پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۳۶) پس آن‌‌گاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (۳۷) پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید (۳۸) در آن روز هیچ انس و جنی از گناهش پرسیده نشود (۳۹) پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید».
۱۳. سوره‌‌ی حشر: ﴿لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ٢١ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ٢٢ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ٢٣ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ٢٤﴾[الحشر: ۲۱-۲۴] «اگر این قرآن را بر کوهی فرو میفرستادیم یقیناً آن (کوه) را از بیم خدا فروتن (و) از هم پاشیده میدیدی و این مثل‌ها را برای مردم میزنیم باشد که آنان بیندیشند (۲۱) اوستخدایی که غیر از او معبودی نیست، داننده‌‌ی غیب و آشکار است اوست رحمت‌‌گر مهربان (۲۲) اوست خدایی که جز او معبودی نیست همان فرمان‌‌روای پاک سلامت (بخش و) مؤمن (به حقیقت خود که) نگهبان عزیز جبار (و) متکبر (است) پاک است خدا از آنچه (با او) شریک میگردانند(۲۳) اوست خدای خالق نوساز صورتگر (که) بهترین نام‌ها (و صفات) از آن اوست آنچه در آسمان‌ها و زمین است (همگی) تسبیح او میگویند و او عزیز حکیم است».
۱۴. سوره‌‌ی جن: ﴿قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا١ يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا٢ وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا٣ وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا٤ وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا٥ وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا٦ وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا٧ وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا٨ وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا٩﴾[الجن: ۱-۹] «بگو به من وحی شده است که تنی چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند: راستی ما قرآنی شگفتآور شنیدیم (۱) (که) به راه راست هدایت می‌‌کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (۲) و اینکه او پروردگار والای ما است همسر و فرزندی اختیار نکرده است (۳) و (شگفت) آن‌که از میان ما نادانی درباره‌‌ی خدا سخنانی یاوه می‌‌گفت (۴) و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمیبندند (۵) و مردانی از آدمیان به مردانی از جن پناه میبردند و بر سرکشی آنها میافزودند (۶) و آنها (نیز) آن‌‌گونه که (شما) پنداشتهاید گمان بردند که خدا هرگز کسی را زنده نخواهد گردانید (۷) و ما بر آسمان دستیافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهای شهاب یافتیم (۸) و در (آسمان) برای شنیدن به کمین مینشستیم (اما) اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابی در کمین خود می‌‌یابد».
۱۵. سوره‌‌ی توبه: ﴿قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ١٤﴾[التوبة: ۱۴] «با آنان بجنگید خدا آنان را به دستشما عذاب و رسوای‌‌شان می‌‌کند و شما را بر ایشان پیروز می‌‌گرداند و دلهای گروه مؤمنان را آرام می‌‌کند».
۱۶. سوره‌‌ی یونس: ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ٥٧﴾[يونس: ۵۷] «ای مردم به یقین برای شما از جانب پروردگارتان اندرزی و درمانی برای آنچه در سینههاست و رهنمود و رحمتی برای گروندگان (به خدا) آمده است».
۱۷. سوره‌‌ی اسراء: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا٨٢﴾[الإسراء: ۸۲] «ما آنچه را برای مؤمنان مایه‌‌ی درمان و رحمت است از قرآن نازل میکنیم ولی ستمگران را جز زیان نمیافزاید».
۱۸. سوره‌‌ی شعراء: ﴿وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ٨٠ وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ٨١ وَالَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ٨٢﴾[الشعراء: ۸۰-۸۲] «و چون بیمار شوم او مرا درمان میبخشد(۸۰) و آن‌‌کس که مرا میمیراند و سپس زندهام می‌‌گرداند(۸۱) و آن کس که امید دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشاید».
۱۹. سوره‌‌ی انفال: ﴿وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَيُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ٧ لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ٨﴾[الأنفال: ۷-۸] «و «به یاد آورید» هنگامى را که خدا یکی از دو دسته «کاروان تجارتی قریش یا سپاه ابوسفیان» را به شما وعده داد که از آن شما باشد و شما دوست داشتید که دست بیسلاح برای شما باشد و(لی) خدا میخواست حق (اسلام) را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشهکن کند (۷) تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند هر چند بزهکاران خوش نداشته باشند».
۲۰. سوره‌‌ی اخلاص: ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ١ اللَّهُ الصَّمَدُ٢ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ٣ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ٤﴾[الإخلاص: ۱-۴] «بگو خداوند یکتاست. بی‌نیاز است و همه به او نیازمندند. نه از کسی زاده شده و نه کسی از او زاده شده است و نه هیچ‌‌کس همتای اوست».
۲۱. سوره‌‌ی فلق: ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ١ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ٢ وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ٣ وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ٤ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ٥﴾[الفلق: ۱-۵] «بگو پناه میبرم به پروردگار سپیده دم(۱) از شر آنچه آفریده(۲) و از شر تاریکی چون فراگیرد(۳) و از شر دمندگان افسون در گرهها(۴) و از شر (هر) حسود آن‌‌گاه که حسد ورزد».
۲۲. سوره‌‌ی ناس: ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ١ مَلِكِ النَّاسِ٢ إِلَهِ النَّاسِ٣ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ٤ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ٥ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ٦﴾[الناس: ۱-۶] «بگو پناه میبرم به پروردگار مردم(۱) پادشاه مردم(۲) معبود مردم(۳) از شر وسوسهگر نهانی(۴) آن کس که در سینههای مردم وسوسه می‌‌کند(۵) چه از جن و (چه از) انس».
۲۳. سوره‌‌ی انفال: ﴿وَلَوْ تَرَى إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُوا الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ٥٠ ذَلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ٥١﴾[الأنفال: ۵۰-۵۱] «و اگر ببینی آن‌‌گاه که فرشتگان جان کافران را میستانند بر چهره و پشت آنان میزنند و (گویند) عذاب سوزان را بچشید(۵۰) این (کیفر) دستاوردهای پیشین شماست و (گر نه) خدا بر بندگان (خود) ستمکار نیست».
۲۴. سوره‌‌ی ابراهیم: ﴿وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ١٥ مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَى مِنْ مَاءٍ صَدِيدٍ١٦ يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ١٧﴾[إبراهيم: ۱۵-۱۷] «و (پیامبران از خدا) گشایش خواستند و (سرانجام) هر زورگوی لجوجی نومید شد (۱۵) (آن کس که) دوزخ پیش روی اوست و به او آبی چرکین نوشانده میشود (۱۶) آن را جرعه جرعه مینوشد و نمیتواند آن را فرو برد و مرگ از هر جانبی به سویش می‌‌آید ولی نمیمیرد و عذابی سنگین به دنبال دارد».
۲۵. سوره‌‌ی مریم: ﴿فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا٦٨ ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا٦٩ ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَى بِهَا صِلِيًّا٧٠ وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا كَانَ عَلَى رَبِّكَ حَتْمًا مَقْضِيًّا٧١ ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا٧٢﴾[مريم: ۶۸-۷۲] «پس به پروردگارت سوگند که آنها را با شیاطین محشور خواهیم ساخت سپس در حالی که به زانو درآمدهاند آنان را گرداگرد دوزخ حاضر خواهیم کرد (۶۸) آن‌‌گاه از هر دستهای، کسانی از آنان را که بر (خدای) رحمان سرکشتر بودهاند، بیرون خواهیم کشید (۶۹) پس از آن به کسانی که برای وارد شدن به (جهنم) سزاوارترند خود داناتریم (۷۰) و هیچ‌‌کس از شما نیست مگر (اینکه) در آن وارد میگردد این (امر) همواره بر پروردگارت حکمی قطعی است (۷۱) آن‌‌گاه کسانی را که پرهیزگار بودهاند میرهانیم و ستمگران را به زانو درافتاده در (دوزخ) رها میکنیم».
۲۶. سوره‌‌ی حج: ﴿هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ فَالَّذِينَ كَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِيَابٌ مِنْ نَارٍ يُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُءُوسِهِمُ الْحَمِيمُ١٩ يُصْهَرُ بِهِ مَا فِي بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ ٢٠ وَلَهُمْ مَقَامِعُ مِنْ حَدِيدٍ٢١ كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِيدُوا فِيهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ٢٢﴾[الحج: ۱۹-۲۲] «این دو (گروه) دشمنان یکدیگرند که در مورد پروردگارشان با هم ستیزه میکنند و کسانی که کفر ورزیدند جامههایی از آتش برای‌‌شان بریده شده است (و) از بالای سرشان آب جوشان ریخته میشود (۱۹) آنچه در شکم آن‌هاست با پوست (بدن)شان بدان گداخته میگردد (۲۰) و برای (وارد کردن ضربت بر سر) آنان گرزهایی آهنین است (۲۱) هر بار که بخواهند از (شدت) غم از آن خارج شوند در آن باز گردانیده میشوند (که هان) عذاب آتش سوزان را بچشید».
۲۷. سوره‌‌ی مؤمنون: ﴿وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ٩٧ وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ٩٨﴾[المؤمنون: ۹۷-۹۸] «و بگو پروردگارا از وسوسههای شیطان‌‌ها به تو پناه میبرم (۹۷) و پروردگارا از اینکه (آنها) به پیش من حاضر شوند به تو پناه میبرم».
۲۸. سوره‌‌ی دخان: ﴿إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ٤٣ طَعَامُ الْأَثِيمِ٤٤ كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ٤٥ كَغَلْيِ الْحَمِيمِ٤٦ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِيمِ٤٧ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ٤٨ ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ٤٩﴾[الدخان: ۴۳-۴۹] «آری درخت زقوم (۴۳) غذای گنهکاران است (۴۴) چون مس گداخته در شکم‌ها میگدازد (۴۵) همانند جوشش آب جوشان (۴۶) او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (۴۷) آن‌‌گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (۴۸) بچش که تو همان ارجمند بزرگواری».
۲۹. سوره‌‌ی محمد: ﴿فَإِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ٤﴾[محمد: ۴] «پس چون با کسانی که کفر ورزیدهاند، برخورد کنید گردن‌ها(یشان) را بزنید تا چون آنان را (در کشتار) از پای درآوردید پس (اسیران را) محکم در بند کشید سپس یا (بر آنان) منت نهید (و آزادشان کنید) و یا فدیه (از ایشان بگیرید) تا زمانی که در جنگ اسلحه‌های‌‌شان را بر زمین گذارند این است (دستور خدا) و اگر خدا میخواست از ایشان انتقام میکشید ولی (فرمان پیکار داد) تا برخی از شما را به وسیله‌‌ی برخی (دیگر) بیازماید و کسانی که در راه خدا کشته شدهاند هرگز کارهای‌‌شان را ضایع نمیکند (۴)».
۳۰. سوره‌‌ی فتح: ﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا٢٩﴾[الفتح: ۲۹] «محمد پیامبر خداست و کسانی که با اویند بر کافران سخت‌‌گیر (و) با همدیگر مهربانند آنان را در رکوع و سجود میبینی فضل و خشنودی خدا را خواستارند علامت (مشخصه) آنان اثر سجود در چهرههایشان است این صفت ایشان است در تورات و مثل آنها در انجیل چون کشتی است که جوانه بزند و سپس بزرگ شود تا ستبر گردد و بر ساقههای خود بایستد و دهقانان را به شگفت آورد تا از (انبوهی) آنان (خدا) کافران را به خشم درآورد خدا به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند آمرزش و پاداش بزرگی وعده دادهاست (۲۹)».
۳۱. سوره‌‌ی کافرون: ﴿قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ١ لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ٢ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ٣ وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ٤ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ٥ لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ٦﴾[الكافرون: ۱-۶] «بگو ای کافران(۱) آنچه میپرستید نمیپرستم(۲) و آنچه میپرستم شما نمیپرستید(۳) و نه آنچه پرستیدید من میپرستم(۴) و نه آنچه میپرستم شما میپرستید(۵) دین شما برای خودتان و دین من برای خودم».
﴿إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ٥٦﴾[هود: ۵۶] «در حقیقت من بر خدا پروردگار خودم و پروردگار شما توکل کردم هیچ جنبندهای نیست مگر اینکه او مهار هستیاش را در دست دارد به راستی پروردگار من (در کار بندگان) بر راه راست است».
﴿إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ﴾[يوسف: ۸۶] «من شکایت غم و اندوه خود را پیش خدا میبرم و از (عنایت) خدا چیزی میدانم که شما نمیدانید».
﴿قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي٢٥ وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي٢٦﴾[طه: ۲۵-۲۶] «پروردگارا سینهام را گشاده گردان (۲۵) و کارم را برای من آسان ساز».
﴿أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ٨٣﴾[الأنبياء: ۸۳] «به من آسیب رسیده است و تویی مهربان‌‌ترین مهربانان هستی».
﴿رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا٨٠﴾[الإسراء: ۸۰] «پروردگارا مرا (در هر کاری) به طرز درست داخل کن و به طرز درست خارج ساز و از جانب خود برای من تسلطی یاریبخش قرار ده».
﴿رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ ١١٢﴾[الأنبياء: ۱۱۲] «پروردگارا (خودت) به حق داوری کن و به رغم آنچه وصف می‌‌کنید، پروردگار ما همان بخشایشگر دستگیر است».
﴿رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ٢٠١﴾[البقرة: ۲۰۱] «پروردگارا در این دنیا به ما نیکی و در آخرت (نیز) نیکی عطا کن و ما را از عذاب آتش (دور) نگه دار».
﴿رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ٨٥ وَنَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ٨٦﴾[يونس: ۸۵-۸۶] «پروردگارا ما را برای قوم ستمگر (وسیله‌‌ی) آزمایش قرار مده (۸۵) و ما را به رحمت خویش از گروه کافران نجات ده».
﴿وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ١٢٦﴾[الأعراف: ۱۲۶] «و تو ما را مجازات نمی‌‌کنی مگر به خاطر اینکه ما به معجزات پروردگارمان وقتی نزد ما آمد، ایمان آوردیم؛ پروردگارا بر ما شکیبایی عطا کن و ما را مسلمان بمیران».
﴿رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ٢٥٠﴾[البقرة: ۲۵۰] «پروردگارا بر (دلهای) ما شکیبایی فرو ریز و گامهای ما را استوار گردان و ما را بر گروه کافران پیروز فرمای».
﴿فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ١٤٦ وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ١٤٧﴾[آل عمران: ۱۴۶-۱۴۷] «و در برابر آنچه در راه خدا بدیشان رسید، سستی نورزیدند و ناتوان نشدند و تسلیم (دشمن) نگردیدند و خداوند شکیبایان را دوست دارد. سخن آنان جز این نبود که گفتند: پروردگارا گناهان ما و زیادهروی ما در کارمان را بر ما ببخش و گامهای ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران یاری ده».
﴿رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ٢٨٦﴾[البقرة: ۲۸۶] «پروردگارا و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشای و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویی؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن».
﴿رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ١٢٧ رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ١٢٨﴾[البقرة: ۱۲۷-۱۲۸] «ای پروردگار ما از ما بپذیر که در حقیقت تو شنوای دانایی(۱۲۷) پروردگارا ما را تسلیم (فرمان) خود قرار ده و از نسل ما امتی فرمان‌‌بردار برای خودت (پدید آر) و آداب دینی ما را به ما نشان ده و بر ما ببخشای که تویی توبهپذیر مهربان».
«ألّلهُمَّ آت نَفْسِيْ تَقْواهَا وَزَكِّها أنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكّاها، أنْتَ وَلِيُّها وَمَولاها» [۳۸]«بار خدایا! تو مولا و سرپرست نفس منی پس نفسم را از گناهان بیالای و تقوا بدان عنایت کن (که) تو بهترین تزکیه کنندگانی».
«اللهم وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا»:«پروردگارا از جانب خود برای ما سرپرستی قرار ده و از نزد خویش یاوری برای ما تعیین فرما».
«اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ أَذْهِبْ الْبَاسَ اشْفِهِ وَأَنْتَ الشَّافِي لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًا»:«ای پروردگار انسان‌‌ها! بیماری‌‌اش را برطرف ساز و چنان شفایی عنایت کن که هیچ‌گونه بیماری‌‌ای باقی نماند؛ چرا که تو شفا دهنده هستی و هیچ شفایی، بجز شفای تو وجود ندارد».
«اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ وَوَجَّهْتُ وَجْهِي إِلَيْكَ وَفَوَّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِي إِلَيْكَ رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لَا مَلْجَأَ وَلَا مَنْجَا مِنْكَ إِلَّا إِلَيْكَ آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ وَبِنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ» [۳۹]«بار خدایا! خود را تسلیم تو کردم و به تو روی آوردم و کار خویش را به تو واگذار نمودم و از روی ترس و امید تو را پشتوانه‌‌ی خویش قرار دادم (و) هیچ پناهگاه و نجات دهنده‌‌ای جز تو وجود ندارد به کتابی که نازل کردی (قرآن) و پیامبری که مبعوث نمودی (محمد مصطفی) ایمان دارم».
«اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِي وَآمِنْ رَوْعَاتِي اللَّهُمَّ احْفَظْنِي مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَمِنْ خَلْفِي وَعَنْ يَمِينِي وَعَنْ شِمَالِي وَمِنْ فَوْقِي وَأَعُوذُ بِعَظَمَتِكَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِي» [۴۰]«خدایا! عیوبم را بپوشان و آرامش نصیبم کن. خداوندا! من را (به طور کامل) از جلو و عقب و راست و چپ و از بالا و پایین (از گزند حوادث) حفاظت کن و از اینکه به بلایی ناگهانی مبتلا شوم (خسف شوم) به عظمت تو پناه میبرم».
«أعُوذُ بِكَلِماتِ الِله التَّامّات مِنْ شَرِّ مَا خَلَقْ» [۴۱]«از گزند مخلوقات خداوند به کلمات تامه‌‌ی او پناه میبرم».
«أعوذُ بوجه الله ِالكريم وبكلماتِ اللهِ التَّامّات اللاتي لا يجاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَلا فاجِرٌ مِنْ شَرِّ ما ينزِلُ مِنْ السَّماءِ وشَرِّ ما يعرج فيها وشَرِّ ما ذَرا فِي الارضِ وشَرِّ ما يَخْرُجُ مِنْها، ومِنْ فِتَنِ الليلِ وَالنّهَارِ وَمِنْ طَوَارِقِ الليلِ والنّهَار إلا طَارقاً يَطرُقُ بِخَيْرٍ يَا رَحْمنُ» [۴۲]«پناه میبرم به وجه پروردگار کریم و به کلمات تمام او که فاجر و نیکوکار از آن خارج نمی‌‌شوند از شر آنچه (از زیان و ضرر) از آسمان فرود آید یا به طرف آن بالا می‌‌رود. و (هم‌چنین) از شر آنچه که در زمین خلق شده و شر آنچه از آن بیرون آید و از شر فتنه‌‌ها و حوادث ناخوشایندی که در شب و روز به وجود می‌‌آید به جز آنچه خیر و نیکی باشد ای رحمان».
«اللَّهُمَّ إِنَّا نَجْعَلُكَ فِي نُحُورِهِمْ وَنَعُوذُ بِكَ مِنْ شُرُورِهِمْ» [۴۳]«پروردگارا از تو میخواهیم که مانع راه آنها شویی و از شر و بدی آنها به تو پناه می‌‌بریم».
«اللَّهُمَّ أَحْصِهِمْ عَدَدًا وَاقْتُلْهُمْ بَدَدًا وَلَا تُبْقِ مِنْهُمْ أَحَدًا» [۴۴]«خداوندا تعدادشان را حساب کن و همگی را نابود کن و هیچ‌‌یک از آنها را باقی نگذار».
«بِاسْمِ اللَّهِ ثَلَاثًا وَقُلْ سَبْعَ مَرَّاتٍ: أَعُوذُ بِاللَّهِ وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ وَأُحَاذِرُ» [۴۵]«سه بار بسم الله بگو و هفت بار این جمله را تکرار کن: بـه خـدا و قدرتش پناه میبرم از شر آنچه در خود می‌‌یابم و از آن می‌‌پرهیزم».
«أَسْأَلُ اللهَ الْعَظِيْمَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ أَنْ يَشْفِيَكَ»(هفت مرتبه بخواند) [۴۶]«از خداوند عظیم، پروردگار عرش بزرگ، می‌‌خواهم که تو را شفا دهد».
«بِسْمِ اللَّهِ تُرْبَةُ أَرْضِنَا بِرِيقَةِ بَعْضِنَا يُشْفَى سَقِيمُنَا بِإِذْنِ رَبِّنَا» [۴۷]«به نام پروردگار، خاک زمین‌‌مان همراه آب دهان تعدادی از ما به اذن پروردگار مریض ما را شفا می‌‌دهد».
«بِاسْمِ اللَّهِ يُبْرِيكَ وَمِنْ كُلِّ دَاءٍ يَشْفِيكَ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ وَشَرِّ كُلِّ ذِي عَيْنٍ» [۴۸]«به نام خداوندگار، از او می‌‌خواهم که تو را شفا دهد و از هر بیماری (و بلایی) نجات بخشد و از شر حسود آن‌‌گاه که حسد ورزد و از شر هر چشم زخم رساننده‌‌ای تو را در امان دارد».
«بِسمِ اللهِ أَرْقيكَ، من كُلِّ شَيٍ يُؤذيكَ، من شَرِّ كُلِّ نَفسٍ أو عَينِ حَاسِدٍ، اللهُ يَشفِيكَ، بِسمِ اللهِ أرْقِيكَ» [۴۹]«به نام خداوند تو را از هر چیزی که باعث آزار توست و از شر هر نفس و چشم حسود رقیه می‌‌کنم؛ خداوند شفایت می‌‌دهد و به وسیله‌‌ی نام الله تو را محفوظ می‌‌دارم».
«أعُوذُ بِكَلِماتِ اللهِ التّامَّة مِنْ كُلِّ شَيطانٍ وهامَّةٍ ومِنْ كُلِّ عَينٍ لامَّةٍ» [۵۰]«پناه میبرم به کلمات تمام پرورگار از گزند شیطان و هر جنبنده‌‌ی مضر (و زیان دهنده‌‌ای) و هر (کسی که دارای) چشم بدی (باشد)».
«اللهم تقبل منا إنك أنت الغفور الرحيم»:«پروردگارا از ما بپذیر که همانا تو بخشنده‌‌ی مهربانی».
این رقیه‌‌ها را به صورت کامل بر آب یا بر روغن زیتون هفت مرتبه همراه با سوره‌‌ی بقره یک مرتبه بخوانید و شرط نیست که همه‌‌ی این کارها در یک جلسه روی دهد اما بر اساس توانایی انسان یعنی آنچه ممکن است بر آب بخواند و اگر خواندن همه‌‌ی آن در یک زمان ممکن نباشد مابقی را در زمانی دیگر بخواند و همان‌‌طور که گفته شد، آب و زیتون را به کار ببرد و شفا دهنده تنها الله سبحانه و تعالی است.
آیاتی که برای درمان عشق شیطانی خوانده میشود:
﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ١٦٥﴾[البقرة: ۱۶۵] «برخی از مردم در برابر خدا همانندهایی (برای او) برمیگزینند و آنها را چون دوستی خدا دوست میدارند ولی کسانی که ایمان آوردهاند به خدا محبت بیشتری دارند کسانی که (با برگزیدن بت‌‌ها به خود) ستم نمودهاند اگر میدانستند هنگامی که عذاب را مشاهده کنند، تمام نیرو(ها) از آن خداست و براستی که عذاب خداوند شدید است».
﴿وَاللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَيُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَنْ تَمِيلُوا مَيْلًا عَظِيمًا٢٧ يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا٢٨﴾[النساء: ۲۷-۲۸] «خدا میخواهد تا بر شما ببخشاید و کسانی که از خواستهها(ی نفسانی) پیروی میکنند، میخواهند شما دستخوش انحرافی بزرگ شوید(۲۷) خدا میخواهد تا بارتان را سبک گرداند و (میداند که) انسان ناتوان آفریده شده است».
﴿وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَى فَارِغًا إِنْ كَادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَى قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ١٠﴾[القصص: ۱۰] «و دل مادر موسی (از هر چیز جز از فکر فرزند) تهی گشت اگر قلبش را استوار نساخته بودیم تا از ایمان آورندگان باشد، چیزی نمانده بود که آن (راز) را افشا کند».
﴿وَرَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتِ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ٢٣ وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ٢٤﴾[يوسف: ۲۳-۲۴] «آن (بانو) که وی در خانهاش بود خواست از او کام گیرد و درها را (پیاپی) چفت کرد و گفت: بیا که از آن توام. (یوسف) گفت: پناه بر خدا او پروردگار من است، به من جای نیکو داده است قطعاً ستمکاران رستگار نمی‌‌شوند(۲۳) و در حقیقت (آن زن) آهنگ وی کرد و (یوسف نیز) اگر برهان پروردگارش را ندیده بود، آهنگ او میکرد چنین (کردیم) تا بدی و زشت‌‌کاری را از او بازگردانیم؛ چرا که او از بندگان مخلص ما بود».
﴿قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُنْ مِنَ الْجَاهِلِينَ٣٣ فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ٣٤﴾[يوسف: ۳۳-۳۴] «(یوسف) گفت: پروردگارا زندان برای من دوستداشتنیتر است از آنچه مرا به آن میخوانند و اگر نیرنگ آنان را از من بازنگردانی به سوی آنان خواهم گرایید و از (جمله‌‌ی) نادانان خواهم شد(۳۳) پس پروردگارش (دعای) او را اجابت کرد و نیرنگ آنان را از او بگردانید. آری او شنوای داناست».
﴿وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا٦٨﴾[الفرقان: ۶۸] «و کسانیاند که با خدا معبودی دیگر نمیخوانند و کسی را که خدا (خونش را) حرام کرده است جز به حق نمیکشند و زنا نمیکنند و هرکس این‌ها را انجام دهد سزایش را دریافت خواهد کرد».
﴿إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ١٩﴾[النور: ۱۹] «کسانی که دوست دارند زشت‌‌کاری در میان کسانی که ایمان آوردهاند، شیوع پیدا کند برای آنان در دنیا و آخرت عذابی پر درد خواهد بود و خدا(ست که) میداند و شما نمیدانید».
﴿حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ٧٢ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ٧٣ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ٧٤﴾[الرحمن: ۷۲-۷۴] «حورانی پردهنشین در [دل] خیمهها(۷۲) پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید(۷۳) دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آنها نرسیده است».
﴿وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُرِيبٍ٥٤﴾[سبأ: ۵۴] «و میان آنان و میان آنچه [به آرزو] میخواستند حایلی قرار میگیرد همان گونه که از دیرباز با امثال ایشان چنین رفتار شد زیرا آنها [نیز] در تردید و دودلی سختی بودند».
آیه‌ای که به نیت حبس‌کردن جن خوانده میشود:
﴿وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ٩﴾[يس: ۹].
[۳۷] می‌‌تواند آیات قرآن را مستقیماً بر مریض نیز بخواند [مترجم و گردآورنده]. [۳۸] مسلم (۲۷۲۲)، کتاب الذکر، راوی حدیث زیدبن ارقم می‌‌باشد. [۳۹] بخاری (۲۴۷)، کتاب الوضو و مسلم (۲۷۱۰)، کتاب الذکر و الدعاء. راوی این حدیث در بخاری و مسلم براء بن عازبسمی‌‌باشد. [۴۰] ابوداود (۵۰۷۴)، کتاب الادب، راوی این حدیث عبدالله بن عمربمی‌‌باشد. [۴۱] مسلم (۲۷۰۸)، کتاب الذکر، باب فی العوذ .... راوی حدیث خوله بنت حکیم السلمیه است. [۴۲] موطا، مالک، (۱۰)، کتاب الشعر، باب ما یومر به من تعوذ و مسند احمد (۳/۴۱۹) حدیث شماره: (۱۵۴۶۰) مالک این حدیث را به صورت مرسل روایت کرده و راوی این حدیث در مسند احمد، عبدالرحمن بن جیش است. [۴۳] ابوداود آن را روایت کرده است. [۴۴] بخاری آن را روایت کرده است. [۴۵] مسلم آن را روایت کرده است. [۴۶] مسلمانی که به عیادت مریضی برود که اجلش فرا نرسیده است و این دعا را هفت مرتبه بر او بخواند، مریضش شفا می‌‌یابد. ترمذی وأبو داود؛ و نک: صحیح الترمذی (۲/۲۱۰) وصحیح الجامع (۵/۱۸۰). [۴۷] بخاری آن را روایت کرده است. [۴۸] مسلم آن را روایت کرده است. [۴۹] مسلم (۲۱۸۶)، کتاب السلام، باب الطب و المرض و الرقی. راوی حدیث ابوسعید خدری می‌‌باشد. [۵۰] بخاری (۳۳۷۱)، کتاب احادیث الانبیاء، باب (۱۰). راوی این حدیث ابن عباسباست.