وصایایی مربوط به کتاب خدا و اهل بیت پیامبر ص
ایشان در کتاب «فضل الإسلام» [۳]مىگوید: خداوند فرموده: ﴿ٱتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُم مِّن رَّبِّكُمۡ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۗ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ ٣﴾[الأعراف: ۳]. «از چیزى که از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده، پیروى کنید! و از اولیا و معبودهاى دیگر جز او، پیروى نکنید! اما کمتر متذکر مىشوید».
از زید بن ارقم روایت شده است که رسول خداصخطبه‌ای خواند و بعد از حمد و ستایش خداوند فرمود: «أما بعد ألا أیها الناس فإنّما أنا بشر یوشك أن یأتیني رسول ربّي فأجیب، وأنا تاركُ فیکم ثقلین: أولهما: کتاب الله فیه الهدى والنور ؛ فخذوا بکتاب الله وتمسکوا به. فحث على کتاب الله ورغب فیه، ثمَّ قال: وأهل بیتي».
و در روایتی دیگر: «کتاب الله هو حبل الله الـمتین، مَن اتَّبَعه کان على الهدى، ومَن ترکه کان على الضلالة» [۴]. «اما بعد ای مردم! لازم است بدانید که من بشر هستم و نزدیک است که فرستاده خدایم پیشم بیاید و او را اجابت کنم و من در میان شما دو چیز گرانقدر را به جا مىگذارم: یکی قرآن که در آن هدایت و نور است، قرآن را بگیرید و به آن تمسک جویید (و بر قرآن پافشاری کرد و به آن رغبت نشان داد) آنگاه گفت: و اهل بیتم، و در روایتی دیگر (کتاب خداوند که ریسمان محکم خداوند است، هر کس از آن تبعیت کند بر هدایت است و هر کس آن را ترک کند بر گمراهی است».
و نیز در کتاب [فضائل القرآن:۱, ۲۲] باب (کسی که هدایت را از غیر قرآن طلب کند) مىگوید:
خداوند ﻷمىفرماید: ﴿وَمَن يَعۡشُ عَن ذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ نُقَيِّضۡ لَهُۥ شَيۡطَٰنٗا فَهُوَ لَهُۥ قَرِينٞ٣٦﴾[الزخرف: ۳۶]. «و هر کس از یاد خدا روىگردان شود شیطان را به سراغ او می‌فرستیم پس همواره قرین اوست».
و در آیه دیگر مىفرماید: ﴿وَنَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ تِبۡيَٰنٗا لِّكُلِّ شَيۡءٖ﴾[النحل: ۸۹]. «و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز، و مایه هدایت و رحمت و بشارت براى مسلمانان است».
و از زید بن ارقم روایت شده که گفت: «قام فینا رسول الله جخطیباً بماء یدعى: خماً فحمد الله وأثنى علیه وواعظ وذکّر ثمّ قال: أما بعد: أیها الناس إنما أنا بشر مثلکم یوشك أن یأتي رسول من ربّي فأجیب وأنا تارك فیکم الثقلین أولهما: کتاب الله فیه الهدى والنور فخذوا بکتاب الله واستمسکوا به. فحث على کتاب الله ورغب فیه ثمّ قال: وأهل بیتي أذکر کم الله في أهل بیتي». «رسول خدا صدر مکانی به اسم «خم» به عنوان خطیب بلند شدند و خدا را حمد و ثنا گفتند و پند و اندرز دادند سپس فرمودند: ای مردم! من بشری همچون شما هستم و نزدیک است که رسولی از جانب پروردگارم پیش من بیاید و من او را اجابت کنم (بمیرم) و من در میان شما دو چیز گرانقدر به جای مىگذارم: یکی قرآن که در آن هدایت و نور است، قرآن را بگیرید و به آن تمسک جویید (و بر قرآن پافشاری کرد و به آن تشویق نمود) آنگاه گفت: و اهل بیتم، خدا را یادآور مىشوم که مراقب اهل بیتم باشید».
اینچنین است که شیخ /بنا به وصیت رسول خدا به قرآن کریم تمسک می‌جوید و آن را در کنار وصیتش به اهل بیت ذکر می‌نماید: و این بیانگر آن است که شیخ /تمسک به هدایت و روایات صحیح از اهل بیت هیچگونه مخالفت و تضادی با قرآن کریم ندارد، بلکه آنها تنها کسانی هستند که بطور کامل قرآن کریم را در زندگانی خود به نمایش در آورده‌اند.
[۳] ۱/۲۵۶ باب: وصیت به کتاب خداوند. [۴] رواه مسلم.